Myszarka koreańska

Myszarka koreańska
	Apodemus peninsulae
	Thomas, 1907
	; Wypchany okaz z Kraju Nadmorskiego
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszy
Rodzaj	myszarka
Gatunek	myszarka koreańska
Synonimy
	Micromys speciosus peninsulae Thomas, 1907; Alsomys major (Radde, 1862); Apodemus giliacus (Thomas, 1907) ; Apodemus majusculus (Turov, 1924); Apodemus rufulus (Dukelski, 1928); Apodemus tscherga (Kastchenko, 1899);
	Micromys speciosus peninsulae Thomas, 1907; Alsomys major (Radde, 1862); Apodemus giliacus (Thomas, 1907) ; Apodemus majusculus (Turov, 1924); Apodemus rufulus (Dukelski, 1928); Apodemus tscherga (Kastchenko, 1899);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski

Myszarka koreańska^[3] (Apodemus peninsulae) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae), występujący we wschodniej Azji^[4].

Systematyka

Takson po raz pierwszy opisany naukowo w 1907 roku przez O. Thomasa w czasopiśmie Proceedings of the Zoological Society of London pod nazwą Micromys speciosus peninsulae^[5]. Jako miejsce typowe autor wskazał Mingyoung, 110 mil od Seulu w Korei^[5].

Nazewnictwo

Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa άπόδημος apodemos – „daleko od domu, za granicą”^[6]. Epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa paeninsulae lub peninsulae – „półwyspy” (od paeninsula lub peninsula – „półwysep” (paene – „prawie” oraz insula – „wyspa”))^[7].

Biologia

Myszarka koreańska żyje na Dalekim Wschodzie Azji: w środkowych i północno-wschodnich Chinach, na Półwyspie Koreańskim, w północnej Mongolii, na dużym obszarze południowo-wschodniej Rosji (aż po Kazachstan) i na japońskiej wyspie Hokkaido, choć tam liczniejsza jest myszarka japońska (A. speciosus). Zamieszkuje lasy, lasostepy, pola i góry aż do piętra hal (4000 m n.p.m.). Najpospolitsza jest w lasach mieszanych i obszarach pokrytych przez zarośla; nie unika ludzi, często jest spotykana w mieszkaniach. W lecie jest aktywna głównie wieczorem i nocą, jesienią i zimą także w dzień. Wykorzystuje naturalne kryjówki lub kopie nory, które osiągają 3,5 m długości przy głębokości 30–40 cm. Nory mają kilka komór i do dwóch wyjść^[2].

Myszarka koreańska zjada korzenie, ziarna, nasiona, jagody, orzechy i owady. Magazynuje orzechy i żołędzie. Okres rozrodczy zaczyna się z roztopami i trwa aż do przymrozków. Zwykle wyprowadza trzy mioty po 5–6 młodych^[2].

Populacja

Jest to gatunek najmniejszej troski, spotykany na rozległym obszarze i o dużej liczebności. Nie stwierdzono, aby liczebność spadała, nieznane są zagrożenia dla tego gatunku^[2].

Przypisy

↑ Apodemus peninsulae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 4 A.A. Batsaikhan A.A. i inni, Apodemus peninsulae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-19] (ang.).
↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus peninsulae w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-08-18]
1 2 O. Thomas. The Duke of Bedford's Zoological Exploration in Eastern Asia.—II. List of Small Mammals from Korea and Quelpart. „Proceedings of the Zoological Society of London”, s. 862, 1906. (ang.).
↑ T. S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 113, seria: North American Fauna. (ang.).
↑ peninsulae, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[itis-1] Apodemus peninsulae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] 1 2 3 4 A.A. Batsaikhan A.A. i inni, Apodemus peninsulae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-19] (ang.).

[miiz-3] Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[MSW3-4] Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus peninsulae w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2015-08-18]

[Thomas-5] 1 2 O. Thomas. The Duke of Bedford's Zoological Exploration in Eastern Asia.—II. List of Small Mammals from Korea and Quelpart. „Proceedings of the Zoological Society of London”, s. 862, 1906. (ang.).

[Palmer-6] T. S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Waszyngton: Government Printing Office, 1904, s. 113, seria: North American Fauna. (ang.).

[hbwalive-7] peninsulae, [w:] The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2021-12-27] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]