Arch Enemy

Arch Enemy

Arch Enemy, 2016
Rok założenia	1996
Pochodzenie	Szwecja (Halmstad)
Gatunek	melodic death metal[1][2]
Wydawnictwo	Century Media Records
Powiązania	Spiritual Beggars, Carcass, Candlemass, Witchery, Mercyful Fate, Sinergy, In Flames, Opeth, Darkane, The Agonist, Nevermore, Arsis
Strona internetowa

Arch Enemy – szwedzki zespół muzyczny wykonujący melodic death metal, założony w 1996 przez Michaela i Christophera Amottów i Johana „Liiva” Axelssona^[1].

Po wydanym w 2001 albumie Wages of Sin nastąpił stopniowy wzrost popularności zespołu. Kolejne wydawnictwa grupy cieszyły się uznaniem fanów, jak i krytyków muzycznych. Wydany w 2007 album Rise of the Tyrant zadebiutował na 84. miejscu listy sprzedaży Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych^[3].

Od 2014 zespół tworzą: wokalistka Alissa White-Gluz, gitarzyści Michael Amott i Jeff Loomis, basista Sharlee D’Angelo oraz perkusista Daniel Erlandsson.

Zespół powstał w 1996 w Halmstad z inicjatywy Michaela i Christophera Amottów i Johana „Liiva” Axelssona^[4]. Muzycy zaprosili do współpracy sesyjnego perkusistę Daniela Erlandssona. Również w 1986 nakładem wytwórni muzycznej Wrong Again Records wydali swój debiutancki album pt. Black Earth^[5]. W 1997 z zespołu odszedł perkusista Daniel Erlandsson, a jego miejsce zajął Peter Wildoer. Do składu dołączył również basista Martin Bengtsson.

18 maja 1998 muzycy wydali album pt. Stigmata^[6]. Niedługo później zespół opuścili perkusista Peter Wildoer i basista Martin Bengtsson, a ich miejsce zajęli Sharlee D’Angelo i Daniel Erlandsson. 21 maja 1999 premierę miał trzeci album grupy pt. Burning Bridges^[7], promowali teledyskiem do utworu „The Immortal”. 5 grudnia 2000 muzycy wydali pierwszy album koncertowy zespołu pt. Burning Japan Live 1999^[8]. W tym samym roku z zespołu odszedł wokalista Johan „Liiva” Axelsson^[9], a jego miejsce zajęła Angela Gossow^[10]. 2 kwietnia 2001 premierę miał zrealizowany w studiu Fredman album pt. Wages of Sin^[11][12], który muzycy promowali podczas koncertów w Stanach Zjednoczonych^[13].

W 2002 muzycy wydali swój pierwszy minialbum pt. Burning Angel^[14]. 25 sierpnia 2003 premierę miał album pt. Anthems of Rebellion, który nagrali we współpracy z producentem Adny Sneapem^[15][16][17]. Wydawnictwo ukazało się również w limitowanej wersji dwupłytowej zawierającej nagrania zarejestrowane podczas koncertów^[18]. 15 listopada 2004 wydali minialbum pt. Dead Eyes See No Future^[19]. 22 sierpnia 2005 do sprzedaży trafił album pt. Doomsday Machine^[20], który nagrali w studiu Slaughterhause we współpracy z producentem muzycznym Rickardem Bengtssonem^[21]. Płytę promowali teledyskami do utworów: „Nemesis” i „My Apocalypse”. W lipcu tego samego roku z zespołu odszedł Christopher Amott, którego tymczasowo zastąpił Gus G., a następnie jego miejsce zajął Fredrik Åkesson.

8 sierpnia 2006 ukazało się pierwsze wydawnictwo DVD w dorobku zespołu pt. Live Apocalypse^[22][23][24]. Wydawnictwo zawiera m.in. koncert zarejestrowany w grudniu 2004 w londyńskim The Forum, teledyski i wywiady z muzykami zespołu^[23]. 31 sierpnia 2007 ukazał się trzeci minialbum pt. Revolution Begins^[25][26], a 24 września – album studyjny pt. Rise of the Tyrant^[27], który został nagrany w studiu nagraniowym Fredman i wyprodukowany przez Fredrika Nordströma^[28]. Płytę promowali teledyskami do utworów: „I Will Live Again” i „Revolution Begins”^[29][30]. Grupa odbyła również trasę koncertową w Stanach zjednoczonych wraz z Machine Head, Throwdown i Sanctity^[31]. Angela Gossow tak mówiła o albumie: „Na ostatnim albumie eksperymentowałam trochę z podwajaniem linii wokalnych, co teraz uważam za zabieg, który w jakimś stopniu pozbawia wokal charakteru i agresji. Dlatego tym razem jest klasycznie - jedna ścieżka wokalu, żadnych wypełnień, zero dodatkowych efektów”^[32]. W tym czasie do zespołu powrócił Christopher Amott.

12 listopada 2007 ukazał się drugi album koncertowy zespołu pt. Tyrants of the Rising Sun^[33], a 12 dni później – album DVD o tym samym tytule^[34][35] zawierający zapis koncertu zarejestrowanego w 2008 w Tokio^[36].

W 2009 ukazała się kompilacja pt. The Root of All Evil, na której znalazły się ponownie zarejestrowane utwory z trzech pierwszych albumów grupy, na których zaśpiewał Johan „Liiva” Axelsson^[37]. 2 marca tego samego roku nakładem wytwórni Century Media Records ukazała się kompilacja nagrań grupy pt. Manifesto of Arch Enemy^[38][39]. 30 maja 2011 muzycy wydali album pt. Khaos Legions^[40], z którym zadebiutowali na 78. miejscu listy Billboard 200 w USA, sprzedając go w nakładzie 6000 egzemplarzy w przeciągu tygodnia od dnia premiery^[41]. W ramach promocji nagrali teledysk do utworu „Yesterday Is Dead And Gone”^[42].

W 2014 z zespołu odeszła Angela Gossow, która przez 13 lat pełniła obowiązki wokalistki grupy^[43]. Nową wokalistką Arch Enemy została Alissa White-Gluz, którą wybrano w porozumieniu i według sugestii Angeli Gossow. W tym samym roku grupa nagrała album pt. War Eternal, który promowali podczas tras koncertowych oraz teledyskami do utworów: „War Eternal”, „You Will Know My Name”, „No More Regrets” i „Stolen Life”.

Oś czasu

Albumy studyjne

Albumy koncertowe

Minialbumy

Kompilacje

• Strona oficjalna zespołu (ang.)