Archie Stark

W 1915, wraz z Kearny Scots wygrał swoje pierwsze trofeum – American Cup 1915, gdzie w finale Scots pokonali Brooklyn Celtic 1:0 po golu Starka^[2]. Po sezonie 1915/1916 Stark przeniósł się do klubu Babcock & Wilcox. Karierę Starka przerwało przystąpienie do armii Stanów Zjednoczonych, które w 1917 przystąpiły do I wojny światowej. Podczas wojny, Stark stacjonował we Francji^[1].

Do USA wrócił w 1919, gdzie zaczął grę dla Paterson, z którym dotarł do finału National Challenge Cup, przegrywając 2:0 z Bethlehem Steel. Po epizodzie dla Paterson, Stark przeniósł się do Kearny, gdzie swoją siedzibę miał klub Erie A.A i tam spędził dwa sezony. Po sezonie 1920/1921 zakończył współpracę z Erie A.A. i przeszedł do New York Field Club. W sezonie 1923/1924 strzelił 21 ligowych goli, które pozwoliły mu został po raz pierwszy królem strzelców. W nowojorskim klubie spędził trzy sezony, w których strzelił 56 goli w 80 meczach. W samej American Soccer League wystąpił w 69 meczach strzelając 45 goli, pozostałe 11 trafień i 11 występów zanotował w krajowym pucharze.

Po sezonie 1923/1924 zaczął grać dla Bethlehem Steel, gdzie przesunięto go z pozycji prawego skrzydłowego, na której grał w poprzednich latach, na środkowego napastnika^[1]. Już w pierwszym sezonie, Stark strzelił 67 goli w 44 meczach w ASL^[3], co stanowi Światowy Rekord. W pierwszym sezonie zdobył koronę króla strzelców. W rozgrywkach ligowych udało mu się także 8-krotnie skompletować hat–tricka^[3]. Łącznie w sezonie 1924/1925 (wliczając puchar ligi) strzelił 70 goli. Z Beethlehem wywalczył 2. miejsce w lidze. W drugim sezonie udało mu się zdobyć pierwsze trofeum dla klubu–1925/1926 National Challenge Cup, w którym 11 kwietnia pokonali Ben Millers 7:2, a Stark został bohaterem spotkania strzelając 3 gole. Łącznie w sezonie 1925/1926 strzelił 54 goli w 45 meczach, a w lidze 43 goli w 37 meczach. W sezonie 1926/1927 Bethlehem Steel wygrał po raz pierwszy ASL, a Archie Stark zakończył sezon z 23 golami w lidze, łącznie strzelając 25 goli. Sezon 1927/1928 zakończył z 34 golami, z czego 27 strzelił w lidze. 20 z nich zdobył w regularnym sezonie, zaś 7 pozostałych zdobył w fazie play–off (w tym 3 w wygranym finałowym dwumeczu).

W sezonie 1928/1929 rozegrał tylko 7 meczów i strzelił 2 gole w ASL. Było to spowodowane tzw. Soccer War, czyli sporem pomiędzy American Soccer League, a Amerykańskim Związkiem Piłkarskim^[4]. Władze ASL zbojkotowały rozgrywki narodowego pucharu we wrześniu 1928. Z bojkotu wyłamały się 3 drużyny (w tym Bethlehem Steel), na które wkrótce zostało nałożone wykluczenie ze struktur ligowych i kara pieniężna w wysokości 1000 dolarów. W odpowiedzi United States Football Associaction utworzył nowe rozgrywki–Eastern Professional Soccer League, do którego dołączyły wszystkie 3 wykluczone kluby. W sezonie 1928/1929 w EPSL strzelił 41 goli i został królem strzelców. Rozegrał jeszcze 7 meczów i strzelił 9 goli w 1929 EPSL. Po upadku tej ligi rozegrał 19 meczów i strzelił 28 goli w American Soccer League. W 1930, z powodu Soccer War, a także sytuacji finansowej klubu, Bethlehem Steel zostało rozwiązane. Z tego powodu Stark przeniósł się do Newark Americans, jeszcze wcześnie przebywając na turnieju w Europie z Fall River Marksmen, które ostatecznie nie zdecydowało się pozyskać Starka ze względu na problemy finansowe.

W pierwszym sezonie dla nowego klubu zdołał strzelić 15 goli, z czego 12 w lidze. W Newark grał do rozwiązania ASL (1933), jednakże statystyki z dwóch pozostałych sezonów zaginęły. Z powodu rozwiązania Newark Americans i ASL, Stark zaczął grę dla Kearny Irish, w którym w 1934 zakończył karierę. Z klubem zdobył mistrzostwo ligi, na zakończenie kariery został również królem strzelców: 22 goli (razem z Razzo Carrollem).

• American Soccer League: 1926/1927, 1927/1928 (play–offy)
• American Cup: 1915
• National Challenge Cup: 1925/1926
• Lewis Cup: 1928
• Eastern Professional Soccer League: 1928/1929, 1929

• Król strzelców American Soccer League: 1923/1924 (21 goli), 1924/1925 (67 goli)