Argentyt

Argentyt

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	błyszcz srebra
Skład chemiczny	siarczek srebra (Ag 2S)
Twardość w skali Mohsa	2–2,5
Przełam	muszlowy lub haczykowy
Łupliwość	niewyraźna (brak)
Układ krystalograficzny	regularny
Właściwości mechaniczne	kowalny, ciągliwy, strugalny
Gęstość	7,3 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	ołowianoszara lub czarna
Rysa	ciemnoszara lub czarna (błyszcząca)
Połysk	metaliczny

Argentyt (łac. argentum ‘srebro’) – rzadki minerał z grupy siarczków, rozpowszechniony tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Tworzy kryształy mające postać sześcianów, ośmiościanów i ich kombinacji. Występuje w skupieniach ziarnistych, skrytokrystalicznych i dendrycznych. Często tworzy wrostki w innych minerałach (takich jak: galena, piryt). Jest trwały, poniżej 179 °C przechodzi w modyfikację jednoskośną (akantyt). Jest izostrukturalny z kuprytem. Jest kowalny, ciągliwy, strugalny – doskonale daje się kroić nożem – i plastyczny. Często zawiera domieszki miedzi, ołowiu, żelaza, antymonu.

Spotykany w srebronośnych żyłach hydrotermalnych (niskotemperaturowych). Znany jest też ze stref wietrzejących złóż kruszcowych.

Miejsca występowania: Niemcy (Saksonia, Harz, Rudawy), USA (Nevada), Meksyk i Czechy (Jachymov), Norwegia, Wielka Brytania (Kornwalia), Peru, Chile.

W Polsce stanowi pospolity składnik wielu srebronośnych żył hydrotermalnych na Dolnym Śląsku. Występuje też w okolicach Lubina w łupkach miedzionośnych.

Jest najważniejszą rudą srebra (zawiera 87% Ag). Minerał bardzo poszukiwany i wysoko ceniony przez kolekcjonerów. Dobrze wykształcone kryształy osiągają wagę do 4 kg (pochodzenie: Niemcy).

Ponieważ był od starożytności wydobywany, aktualnie większość jego złóż jest wyeksploatowana.

• OlafO. Medenbach OlafO., CorneliaC. Sussieck-Fornefeld CorneliaC., Leksykon przyrodniczy. Minerały, Warszawa: Świat Książki, 1995, s. 32, 44, 72, 74, 256, ISBN 83-7129-194-9 .