Artiom Wachitow

Artiom Wachitow

Artem Wachitow w lutym 2021 r
Pełne imię i nazwisko	Artiom Olegowicz Wachitow[1]
Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1991[2] Prokopjewsk[2]
Obywatelstwo	Rosja[3]
Wzrost	186[3] cm
Masa ciała	93,9[3] kg
Styl walki	kick-boxing, muay thai[3]
Trenowany przez	Witalij Miller
Federacja	Glory
Kategoria wagowa	półciężka[3]
Klub	Kuzbass Muay Thai[3]
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	kick-boxing - 29 MMA - 4
Zwycięstwa	kick-boxing - 23 MMA - 3
Przez nokauty	kick-boxing - 8 MMA - 3
Porażki	kick-boxing - 6 MMA - 1
↑ Bilans walk aktualny na 8 października 2024.

Artiom Olegowicz Wachitow (ros. Артё́м Оле́гович Вахитов; ur. 4 kwietnia 1991 w Prokopjewsku) – rosyjski kick-bokser oraz zawodnik muay thai^[4] i mieszanych sztuk walki (MMA)^[5]. Multimedalista amatorskich mistrzostw IFMA w muay thai, zawodowy mistrz świata m.in. WMC w wadze ciężkiej oraz były mistrz Glory w wadze półciężkiej.

Wachitow posiada bogatą karierę amatorską w muay thai i dyscyplinach pokrewnych. W jego dorobku znajdują się m.in. złote medale mistrzostw świata i Europy w muay thai organizacji International Federation of Muaythai Amateur (IFMA). Jest również wielokrotnym mistrzem krajowym w tejże dyscyplinie. W latach 2009–2011 walczył na turniejach Tatneft Cup w Kazaniu, gdzie ulegał m.in. koledze klubowemu Artiomowi Lewinowi oraz Kanadyjczykowi Simonowi Marcusowi. 2 grudnia 2011 zdobył pierwszy zawodowy tytuł mistrzowski, pokonując Portugalczyka Vando Cabrala i zostając mistrzem Europy World Muaythai Council (WMC) w wadze super półciężkiej^[6]. W 2013 związał się z największą kickbokserską organizacją na świecie, Glory, wygrywając dla niej trzy pojedynki z rzędu m.in. z Igorem Jurkoviciem. 14 czerwca 2014 został mistrzem świata WMC w wadze ciężkiej^[7].

3 marca 2015 przegrał z Brazylijczykiem Saulo Cavalarim, w eliminatorze do pasa mistrzowskiego Glory. Po dwóch wygranych w organizacji (m.in. nad Danyo Ilungą), ponownie stanął przeciwko Cavalariemu. 12 marca 2016 na Glory 28, pokonał na punkty Brazylijczyka i odebrał mu tytuł mistrzowski w wadze półciężkiej^[8]. W czerwcu 2016 po raz pierwszy miał bronić tytułu w starciu z Mouradem Bouzidim, lecz kontuzja wyeliminowała go z pojedynku^[9].

5 listopada 2016 na Glory 35, zmierzył się z posiadaczem tymczasowego pasa wagi półciężkiej Zackiem Mwekassą w walce unifikacyjnej. Ostatecznie Wachitow pokonał tymczasowego mistrza przez techniczny nokaut w 2. rundzie^[10].

24 lutego 2017 zmierzył się po raz trzeci z Cavalarim, tym razem pokonując go przed czasem w drugiej rundzie^[11]. 28 października 2017 w trzeciej obronie pasa pokonał Brazylijczyka Ariela Machado jednogłośnie na punkty^[12].

10 sierpnia 2018 podczas gali Glory 56 w Denver pokonał w rewanżu Danyo Ilungę jednogłośnie na punkty, broniąc po raz czwarty mistrzostwo wagi półciężkiej^[13].

W walce wieczoru jubileuszowej gali Glory 100, która odbędzie się 14 czerwca 2025 zawalczy o pas wagi ciężkiej Glory z mistrzem Rico Verhoevenem^[14].

Zadebiutował w mieszanych sztukach walki 11 czerwca 2023 na Open FC 31, gdzie zmierzył się Ashrafem Bashandym^[15]. Przegrał walkę przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie, zwichnąwszy łokieć 55 sekund po rozpoczęciu walki^[16].

W drugiej walce MMA zmierzył się z Siyavushem Salokhovem 27 stycznia 2024 na WEF 130. Wygrał walkę przez techniczny nokaut w drugiej rundzie^[17].

Niecały miesiąc później na wydarzeniu Naiza FC 57 w Ałmaty, pokonał Valishera Khambaeva poprzez niskie kopnięcia. Dla Wachitowa była to trzecia walka zakończona przez techniczny nokaut^[18].

Po dwóch zwycięstwach przed czasem, w kolejnej walce zawalczył z Islemem Masrafem na gali Dana White's Contender Series 71, która odbyła się 8 października w Las Vegas^[19]. Pojedynek zwyciężył przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie i zapewnił sobie kontrakt z Ultimate Fighting Championship po tym, jak polecił go jego były rywal, Alex Pereira^[20][21].

25 marca 2025 roku pojawiła się informacja, że ​​Wakhitow odrzucił ofertę kontraktu UFC i postanowił wrócić do kick-boxingu i organizacji Glory^[22].

Zawodowe:

• 2010: Tatneft Cup – finalista turnieju kat. -80 kg
• 2011: mistrz Europy WMC w wadze super półciężkiej (-82,5 kg)
• 2014: mistrz świata WMC w wadze ciężkiej (-95 kg)
• 2014: mistrz Battle of Champions w kat. -95 kg
• 2016: mistrz świata Glory w wadze półciężkiej (-95 kg)

Amatorskie:

• International Federation of Muaythai Amateur:
  • 2008 Mistrzostwa Rosji IFMA w Muaythai – 1. miejsce
  • 2009 Mistrzostwa Rosji IFMA w Muaythai – 1. miejsce
  • 2009 Mistrzostwa Europy IFMA w Muaythai – 1. miejsce
  • 2010 Mistrzostwa Rosji IFMA w Muaythai – 1. miejsce
  • 2010 Mistrzostwa Europy IFMA w Muaythai – 1. miejsce (-81 kg)
  • 2010 Mistrzostwa Świata IFMA w Muaythai – 1. miejsce
  • 2011 Mistrzostwa Rosji IFMA w Muaythai – 1. miejsce (-86 kg)
  • 2011 Mistrzostwa Europy IFMA w Muaythai – 1. miejsce (-86 kg)
  • 2011 Mistrzostwa Świata IFMA w Muaythai – 1. miejsce (-81 kg)
  • 2012 Mistrzostwa Europy IFMA w Muaythai – 1. miejsce
  • 2012 Mistrzostwa Świata IFMA w Muaythai – 1. miejsce (-86 kg)
  • 2013 Mistrzostwa Rosji IFMA w Muaythai – 1. miejsce (-91 kg)

• Igrzyska Sportów Walki:
  • 2010: I Igrzyska Sportów Walki – 2. miejsce w kat. 81 kg (w muay thai)
  • 2013: II Igrzyska Sportów Walki – 1. miejsce w kat. 91 kg (w muay thai)

• Puchar Rosji w Muay Thai:
  • 2009: Puchar Rosji – 1. miejsce
  • 2010: Puchar Rosji – 1. miejsce
  • 2011: Puchar Rosji – 1. miejsce

• Oficjalny profil na stronie Glory