Glory (kick-boxing)

GLORY (dawniej Glory World Series) – organizacja promująca zawodowy kick-boxing z siedzibą w Singapurze. Należy do powiązanej z holenderską grupą Golden Glory spółki Glory Sports International. Przewodniczącym jest Pierre Andurand, dyrektorem wykonawczym (CEO) Jon Franklin, kierownikiem Scott Rudmann, matchmakerem Cor Hemmers.

Historia

W 1999 Baastian „Baas” Boon założył grupę promotorską o nazwie Golden Glory. Od 2006 roku rozpoczął organizowanie gal sztuk walki Ultimate Glory (od 2010 United Glory), na których promowane były pojedynki m.in. w formułach kickboxingu oraz MMA.

W 2011 francuski przedsiębiorca Pierre Andurand wraz z Marcusem Luerem (Total Sports Asia) oraz Scottem Rudmannem (Nectar Capital) bezskutecznie próbowali nabyć prawa do marki od K-1, które od 2010 borykało się ze sporymi problemami finansowymi[1].

W połowie 2012 Andurand wraz z resztą inwestorów powołał do życia spółkę Glory Sports International, a jeszcze w tym samym roku wykupił największego europejskiego konkurenta – It’s Showtime oraz związał się z grupą Baasa Boona Golden Glory, tworząc organizację GLORY World Series, która w połączeniu z zapaścią finansową K-1 stała się wiodącą organizacją zawodowego kick-boxingu na świecie[2].

W maju 2014 podpisano wieloletnią umowę z amerykańską stacją Spike TV na transmisję gal w USA[3]. 19 września 2015 zorganizowano przy współpracy z Bellator MMA galę kickboxingu i MMA – Dynamite[4].

10 grudnia 2016 na gali GLORY 36 – Collision, zainaugurowano mistrzostwo kobiet w wadze super koguciej, które zdobyła Amerykanka Tiffany van Soest[5].

Z Glory związane są (lub były) największe gwiazdy oraz czołowi zawodnicy na świecie, m.in.: Semmy Schilt, Rico Verhoeven, Mirko Filipović, Giorgio Petrosyan, Remy Bonjasky, Albert Kraus, Tyrone Spong, Peter Aerts, Jérôme Le Banner, Badr Hari, Gökhan Saki, Daniel Ghiță czy Yoshihiro Satō.

W sierpniu 2022 roku dostępna w Polsce platforma streamingowa Viaplay podpisała umowę na transmisję gal Glory. Umowa ma objąć wszystkie organizowane gale[6].

Zasady i reguły[7]

Zawodnicy rywalizują w kwadratowym ringu o wymiarach 5 × 5 lub 6 × 6 m. Dozwolone są wszelkie techniki bokserskie oraz kopnięcia i ciosy kolanem w głowę, korpus i nogi przeciwnika. Zawodnik może zwyciężyć na kilka sposobów: przez nokaut, techniczny nokaut (zadając nokdaun rywalowi trzy razy w ciągu rundy lub pięć razy w ciągu całej walki) oraz decyzję sędziów. Poza tym:

  • pojedynek trwa trzy rundy
  • pojedynek mistrzowski trwa pięć rund
  • każda runda trwa trzy minuty
  • przerwa pomiędzy rundami trwa 1 minutę

Zabronione akcje:

  • całkowity zakaz walki w parterze
  • uderzanie głową
  • uderzania łokciem
  • uderzanie w gardło
  • gryzienie
  • wszelkie ataki na krocze
  • bezpośredni atak na kręgosłup, obojczyk oraz tył głowy
  • kopanie głowy leżącego lub klęczącego przeciwnika
  • wyrzucanie przeciwnika poza ring
  • plucie
  • trzymanie się lin
  • używanie wulgaryzmów na ringu
  • atak podczas przerwy
  • atak na przeciwnika, pod ochroną sędziego
  • atak po gongu
  • świadome lekceważenie instrukcji oraz samego sędziego
  • uporczywe unikanie kontaktu z przeciwnikiem
  • symulowanie kontuzji

Turnieje

Głównym cyklem turniejowym, który odbywa się na galach GLORY jest turniej pretendentów (Glory Contender Tournament), w którym rywalizuje czterech zawodników podzielonych na dwie pary (format pucharowy – półfinał i finał). Zwycięzca turnieju zostaje oficjalnym pretendentem do walki o mistrzostwo świata w danej kategorii wagowej. W latach 2012–2014 i 2016 miały miejsce turnieje mistrzowskie zwane Slam Tournament i Championship Tournament, które wyłaniały inauguracyjnych mistrzów świata w poszczególnych kategoriach wagowych. Poza tym odbywają się mniejsze cykle takie jak Road to Glory, gdzie zwycięzca zawodów otrzymuje kontrakt z organizacją.

Ranking

Organizacja prowadzi swój oficjalny ranking pretendentów do mistrzostwa, przydzielając punkty za pojedyncze zwycięstwa oraz wygrane turnieje.

Mistrzostwo[7]

Walki o mistrzostwo świata GLORY w poszczególnych kategoriach wagowych rozgrywane są od 2012 roku. Pas mistrzowski ma charakter przechodni (jak w boksie). Zawodnik będący posiadaczem mistrzowskiego pasa jest zobligowany do obrony mistrzostwa minimum raz w roku, jeśli nie jest w stanie tego zrobić, tytuł jest mu odbierany. Obecnymi mistrzami są[8]:

Kategoria Waga Mistrz Od Obrony tytułu
Ciężkaponad 95 kg (+ 209 lb)Holandia Rico Verhoeven21 czerwca 201410
Półciężkado 95 kg (209 lb)Surinam Donegi Abena11 lutego 20230
Średniado 85 kg (187 lb)Surinam Donovan Wisse4 września 20212
Półśredniado 77 kg (170 lb)Holandia Endy Semeleer19 listopada 20222
Lekkado 70 kg (155 lb)Holandia Tyjani Beztati4 września 20213
Piórkowado 65 kg (143 lb)Tajlandia Petchpanomrung Kiatmookao29 września 20186
Kategoria kobiet Waga Mistrzyni Od Obrony tytułu
Super kogucia kobietdo 55,5 kg (122,3 lb)Stany Zjednoczone Tiffany van Soest22 listopada 20193

Waga ciężka (+95 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Holandia Semmy Schilt
(pok. Errola Zimmermana)		 26 maja 2012 26 czerwca 2013 Sztokholm (Glory 1)
Schilt zakończył karierę z powodów zdrowotnych i zwakował tytuł[9].
2. Holandia Rico Verhoeven
(pok. Daniela Ghițę)		 21 czerwca 2014 nadal Inglewood (Glory 17)

Waga półciężka (-95 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Turcja Gökhan Saki
(pok. Tyrone Sponga)		 12 kwietnia 2014 27 lipca 2015 Stambuł (Glory 15)
Tytuł został odebrany Sakiemu w związku z jego nieaktywnością[13].
2. Brazylia Saulo Cavalari
(pok. Zacka Mwekassę)		 19 września 2015 12 marca 2016 San Jose (Bellator MMA & Glory: Dynamite 1)
3. Rosja Artiom Wachitow 12 marca 2016 30 stycznia 2021 Paryż (Glory 28)
  • #1 pokonał tymczasowego mistrza Zacka Mwekassę, 5 listopada 2016 (Glory 35)
  • #2 pokonał Saulo Cavalariego, 24 lutego 2017 (Glory 38)
  • #3 pokonał Ariela Machado, 28 października 2017 (Glory 47)[14]
  • #4 pokonał Danyo Ilungę, 10 sierpnia 2018 (Glory 56)[15]
  • #5 pokonał Donegi Abena, 22 czerwca 2019 (Glory 66)
– Demokratyczna Republika Konga Zack Mwekassa
(pok. o tymczasowy tytuł Mourada Bouzidiego)		 25 czerwca 2016 5 listopada 2016 Amsterdam (Glory 31)
– Ukraina Pawło Żurawlow
(pok. o tymczasowy tytuł Saulo Cavalariego[16])		 14 lipca 2017  ? Nowy Jork (Glory 43)
4. Brazylia Alex Pereira 30 stycznia 2021 4 września 2021 Rotterdam (Glory 77)
5. Rosja Artiom Wachitow 4 września 2021 17 czerwca 2022 Rotterdam (Glory 78)
Wachitow został pozbawiony tytułu związku z Inwazja Rosji na Ukrainę w 2022 roku[17]
6. Litwa Sergej Maslobojev 8 października 2022 11 lutego 2023 Arnhem (Glory: Collision 4)
7. Surinam Donegi Abena 11 lutego 2023 nadal Rotterdam (Glory 83)

Waga średnia (-85 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Rosja Artiom Lewin
(pok. Joe Schillinga)		 21 czerwca 2014 26 lutego 2015 Inglewood (Glory 17)
2. Kanada Simon Marcus 26 lutego 2015 9 września 2016 Hoffman Estates (Glory 27)
  • #1 pokonał Dustina Jacoby, 13 maja 2016 (Glory 30)
3. Holandia Jason Wilnis 9 września 2016 29 kwietnia 2017 Trenton (Glory 33)
4. Kanada Simon Marcus 29 kwietnia 2017 14 października 2017 Kopenhaga (Glory 40)
5. Brazylia Alexsandro Pereira[18] 14 października 2017  ? Kanton (Glory 46)
  • #1 pokonał Yousriego Belgaroui, 9 grudnia 2017 (Glory 49)[10]
  • #2 pokonał Yousriego Belgaroui, 20 lipca 2018 (Glory 55)[19]
  • #3 pokonał Simona Marcusa, 14 września 2018 (Glory 58)[20]
  • #4 pokonał Jason Wilnis, 17 maja 2019 (Glory 65)
  • #5 pokonał Ertugrul Bayrak, 21 grudnia 2019 (Glory 74)
Pereira zwakował tytuł i przeszedł do wyższej kategorii wagowej
6. Surinam Donovan Wisse 4 września 2021 nadal Rotterdam (Glory 78)
  • #1 pokonał Juri De Sousa, 20 sierpnia 2022 (Glory 81)
  • #2 pokonał Serkan Ozcaglayan, 17 czerwca 2023 (Glory: Collision 5)

Waga półśrednia (-77 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Belgia Marc de Bonte
(pok. Karapeta Karapetjana)		 3 maja 2014 21 czerwca 2014 Broomfield (Glory 16)
2. Kanada Joseph Valtellini 21 czerwca 2014 4 czerwca 2015 Inglewood (Glory 17)
Valtellini zwakował tytuł z powodów zdrowotnych[21].
3. Holandia Nieky Holzken
(pok. Raymonda Danielsa)		 7 sierpnia 2015 10 grudnia 2016 Las Vegas (Glory 23)
4. Francja Cédric Doumbé 10 grudnia 2016 25 sierpnia 2017 Oberhausen (Glory 36)
5. Holandia Murthel Groenhart[22] 25 sierpnia 2017 16 lutego 2018 Chicago (Glory 44)
6. Armenia Harut Grigorian[23] 16 lutego 2018 9 marca 2019 Chicago (Glory 50)
7. Francja Cédric Doumbé[24] 9 marca 2019 16 listopada 2021 Strasburg (Glory 64)
Organizacja ogłosiła, że Doumbé zrezygnował z kickboxingu[25]
8. Holandia Endy Semeleer 19 listopada 2022 nadal Bonn (Glory 82)
  • #1 pokonał Murthel Groenhart, 29 kwietnia 2023 (Glory 85)
  • #2 pokonał Jay Overmeer, 17 czerwca 2023 (Glory: Collision 5)

Waga lekka (-70 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Gruzja Dawit Kiria
(pok. Andy’iego Ristie)		 8 marca 2014 7 listopada 2014 Zagrzeb (Glory 14)
2. Holandia Robin van Roosmalen 7 listopada 2014 25 czerwca 2016 Oklahoma City (Glory 18)
3. Tajlandia Sitthichai Sitsongpeenong 25 czerwca 2016 17 maja 2019 Amsterdam (Glory 31)
  • #1 pokonał Marata Grigoriana, 10 grudnia 2016 (Glory 36)
  • #2 pokonał Dylana Salvadora, 25 marca 2017 (Glory 39)
  • #3 pokonał Christiana Bayę, 16 lutego 2018 (Glory 50)[23]
  • #4 pokonał Tyjaniego Beztatiego, 12 maja 2018 (Glory 53)[26]
  • #5 pokonał Marata Grigoriana, 25 sierpnia 2018 (Glory 57)[27]
  • #6 pokonał Josha Jaunceya, 2 listopada 2018 (Glory 61)[28]
4. Armenia Marat Grigorian 17 maja 2019 23 sierpnia 2020 Utrecht (Glory 65)
  • #1 pokonał Tyjani Beztati, 12 października 2019 (Glory 69)
  • #2 pokonał Elvis Gashi, 7 grudnia 2019 (Glory 73)
Grigorian zwakował tytuł i odszedł do organizacji ONE Championship
5. Holandia Tyjani Beztati 4 września 2021 nadal Rotterdam (Glory 78)
  • #1 pokonał Josh Jauncey, 14 maja 2022 (Glory 80)
  • #2 pokonał Stoyan Koprivlenski, 8 października 2022 (Glory: Collision 4)
  • #3 pokonał Petpanomrung Kiatmuu9, 11 marca 2023 (Glory 84)

Waga piórkowa (-65 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Kanada Gabriel Varga
(pok. Mosaba Amraniego)		 3 kwietnia 2015 6 listopada 2015 Dubaj (Glory 20)
2. Ukraina Serhij Adamczuk 6 listopada 2015 22 lipca 2016 Mediolan (Glory 25)
  • #1 pokonał Mosaba Amraniego, 12 marca 2016 (Glory 28)
3. Kanada Gabriel Varga 6 listopada 2015 21 października 2016 Norfolk (Glory 32)
4. Holandia Robin van Roosmalen 21 października 2016 19 stycznia 2017 Broomfield (Glory 34)
Roosmalen stracił tytuł w związku z przekroczeniem wymaganego limitu wagowego podczas oficjalnego ważenia w przeddzień gali Glory 37[29].
5. Holandia Robin van Roosmalen
(pok. Petchpanomrung Kiatmookao)		 20 maja 2017 29 września 2018 Den Bosch (Glory 41)
  • #1 pokonał Serhija Adamczuka, 30 września 2017 (Glory 45)[30]
  • #2 pokonał tymczasowego mistrza Kevina Vannostranda, 31 marca 2018 (Glory 52)[31]
– Stany Zjednoczone Kevin Vannostrand
(pok. o tymczasowy tytuł Anwara Bojnazarowa)[32]		 1 grudnia 2017 31 marca 2018 Nowy Jork (Glory 48)
– Tajlandia Petchpanomrung Kiatmookao
(pok. o tymczasowy tytuł Kevina Vannostranda)[19]		 20 lipca 2018 29 września 2018 Nowy Jork (Glory 55)
6 Tajlandia Petchpanomrung Kiatmookao[12] 29 września 2018 nadal Amsterdam (Glory 59)
  • #1 pokonał Serhija Adamczuka, 1 lutego 2019 (Glory 63)[33]
  • #2 pokonał Anvar Boynazarov, 5 lipca 2019 (Glory 67)
  • #3 zremisował z Kevin Van Nostrand, 22 listopada 2019 (Glory 72)
  • #4 pokonał Serhija Adamczuka, 29 lutego 2020 (Glory 75)
  • #5 pokonał Abraham Vidales, 8 października 2022 (Glory: Collision 4)
  • #6 pokonał Ahmad Chikh Mousa, 27 maja 2023 (Glory 86)

Waga super kogucia kobiet (-55,5 kg)

Nr Mistrz Od Do Miejsce Obrony tytułu
1. Stany Zjednoczone Tiffany van Soest
(pok. Amel Dehby)		 10 grudnia 2016 1 grudnia 2017 Oberhausen (Glory 36)

1 pokonała Meryem Uslu, 25 sierpnia 2017 (Glory 44)[22]

2. Francja Anissa Meksen[32] 1 grudnia 2017 10 sierpnia 2018 Nowy Jork (Glory 48)
  1. 1 pokonała Amel Dehby, 12 maja 2018 (Glory 53)[26]
3. Brazylia Jady Menezes[15] 10 sierpnia 2018 2 listopada 2018 Denver (Glory 56)
4. Francja Anissa Meksen[28] 2 listopada 2018 22 listopada 2019 Nowy Jork (Glory 61)
  1. 1 pokonała Tiffany van Soest, 9 marca 2019 (Glory 64)[24]
  2. 2 pokonała Sofia Olofsson, 22 czerwca 2019 (Glory 66)
5. Stany Zjednoczone Tiffany van Soest 22 listopada 2019 nadal Chicago (Glory 71)
  1. 1 pokonała Aline Pereira, 30 stycznia 2021 (Glory 77)
  2. 2 pokonała Manazo Kobayashi, 19 marca 2022 (Glory 80)
  3. 3 pokonała Sarah Moussaddak, 8 października 2022 (Glory: Collision 4)

Przypisy

  1. ↑ Walka w K-1, czy na zasadach K-1? – Historia organizacji K-1 | madfight24.com [online], madfight24.com [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  2. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2012-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-03)].
  3. ↑ Kickboxing News: Glory Appoints New CEO, Extends Spike TV Broadcast Deal [online], sherdog.com [dostęp 2017-11-15] (ang.).
  4. ↑ Bellator ‘Dynamite’ to feature title fight, one-night light heavyweight tourney, and GLORY kickboxing in San Jose – MMAmania.com [online], mmamania.com [dostęp 2017-11-15].
  5. ↑ Glory 36: Kickboxing nie umarł! Podsumowanie i wyniki!. fightsport.pl, 2016-12-11. (pol.).
  6. ↑ Tomasz Nowosielski, Gale organizacji GLORY będą transmitowane w Polsce na platformie Viaplay | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 16 sierpnia 2022 [dostęp 2022-08-16] (pol.).
  7. 1 2 GLORY WORLD SERIES REGULATIONS. glorykickboxing.com. [dostęp 2018-04-01]. (ang.).
  8. ↑ GLORY World champions. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-06-23]. (ang.).
  9. ↑ Dave Doyle: Report: Kickboxing and MMA star Semmy Schilt retires. mmafighting.com, 2016-06-26. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  10. 1 2 GLORY Redemption Results: Verhoeven Stops Ben Saddik, Pereira Finishes Belgaroui. combatpress.com, 2017-12-09. [dostęp 2017-12-10]. (ang.).
  11. 1 2 GLORY 54 Birmingham Results: Verhoeven, Grigorian Retain Titles with Decision Victories. combatpress.com, 2018-06-02. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
  12. 1 2 GLORY 59 Results: Verhoeven Cruises, Petchpanomrung Dominates. combatpress.com, 2018-09-29. [dostęp 2018-06-03]. (ang.).
  13. ↑ GLORY Statement on Gokhan Saki. glorykickboxing.com, 2015-07-27. (ang.).
  14. ↑ Rob Tatum: GLORY 47 Results: Vakhitov Cruises Past Machado, Ezbiri Captures Tournament, Doumbé Rebounds. combatpress.com, 2017-10-28. [dostęp 2017-10-28]. (ang.).
  15. 1 2 Dave Walsh: GLORY 56 Results and Live Commentary. liverkick.com, 2018-08-10. [dostęp 2018-08-11]. (ang.).
  16. ↑ Zhuravlev secures interim title in bad blood Cavalari encounter. glorykickboxing.com, 2017-07-15. [dostęp 2017-07-15]. (ang.).
  17. ↑ Titelgevecht voor Luis Tavares, Glory breekt met Vakhitov en Russen [online], bndestem.nl [dostęp 2023-02-23].
  18. ↑ Alex Pereira is the Middleweight World Champion. glorykickboxing.com, 2017-10-14. [dostęp 2017-10-14]. (ang.).
  19. 1 2 Dave Walsh: GLORY 55 New York Live Results and Updates. liverkick.com, 2018-07-20. [dostęp 2018-07-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-21)]. (ang.).
  20. ↑ Dave Walsh: GLORY 58 Results and Live Updates – GLORY 58 Chicago. liverkick.com, 2018-09-14. [dostęp 2018-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-15)]. (ang.).
  21. ↑ John Joe O’Regan: ‘Bazooka’ Joe Valtellini vacates GLORY World Welterweight Championship. bloodyelbow.com, 2015-06-04. (ang.).
  22. 1 2 GLORY 44 – wyniki. glorykickboxing.com. [dostęp 2017-08-27]. (ang.).
  23. 1 2 Kyle Symes: GLORY 50 Results: Grigorian Stuns Groenhart, Sitthichai Cruises, Adegbuyi Claims Tournament. combatpress.com, 2018-02-16. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
  24. 1 2 GLORY 64 Results: Doumbé Demolishes Grigorian, Meksen Tops van Soest. combatpress.com, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  25. ↑ Olivier Angelini, Cédric Doumbé n’est officiellement plus champion du Glory [online], Boxemag.com, 16 listopada 2021 [dostęp 2023-02-23] (fr.).
  26. 1 2 Glory 53: Sitthichai Stisongpeenong i Anisa Meksen z pasami! Wyniki. fightsport.pl, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-13]. (pol.).
  27. ↑ Glory 57: Sitthichai obronił pas! Wyniki &Video. fightsport.pl, 2018-08-26. [dostęp 2018-09-01]. (pol.).
  28. 1 2 GLORY 61 Results: Sitthichai Dominates Jauncey, Meksen Destroys Menezes. combatpress.com, 2018-11-02. [dostęp 2018-11-03]. (ang.).
  29. ↑ Glory 37: Robin van Roosmalen nie zrobił limitu i straci tytuł! Wyniki ważenia!. fightsport.pl, 2017-01-20. [dostęp 2017-06-25]. (pol.).
  30. ↑ Rob Tatum: GLORY 45 Amsterdam Results: van Roosmalen Tops Adamchuk, Duut Runs Through Tournament. combatpress.com, 2017-09-30. [dostęp 2017-10-01]. (ang.).
  31. ↑ Dave Walsh: GLORY 52 and SuperFight Series Live Results. liverkick.com, 2018-03-31. [dostęp 2018-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-01)]. (ang.).
  32. 1 2 Dave Walsh: GLORY 48 New York and GLORY 48 SuperFight Series Results. liverkick.com, 2017-11-01. [dostęp 2017-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-03)]. (ang.).
  33. ↑ Wyniki gali Glory 63. glorykickboxing.com. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.