Auguste Franchomme
 | |
| Imię i nazwisko |
Auguste-Joseph Franchomme |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 | |
Auguste-Joseph Franchomme (ur. 10 kwietnia 1808 w Lille, zm. 21 stycznia 1884 Paryżu[1][2][3]) – francuski wiolonczelista.
Życiorys
Początkowo kształcił się w konserwatorium w rodzinnym Lille[2]. Następnie w latach 1825–1826 uczył się w Konserwatorium Paryskim u Jeana-Henri Levasseura i Louisa Pierre’a Martina Norblina, studia ukończył z wyróżnieniem[1]. Po ukończeniu nauki występował w licznych orkiestrach teatralnych i operowych, został też koncertmistrzem Société des Concerts du Conservatoire i nadwornym wiolonczelistą króla Ludwika Filipa[1][2]. Od 1846 roku wykładał w Konserwatorium Paryskim[1][2][3]. W 1852 roku odznaczony został Legią Honorową[1].
Wraz ze skrzypkiem Jeanem-Delphinem Alardem występował w koncertach kameralnych organizowanych przez Charlesa Hallégo[1]. Przyjaźnił się z Fryderykiem Chopinem, który zadedykował mu swoją Sonatę g-moll op. 65 na wiolonczelę i fortepian[1][3]. Wspólnie z Chopinem napisał Grand Duo concertant E-dur[1]. Był kopistą ponad 200 dzieł polskiego kompozytora[1]. Sam także komponował utwory przeznaczone na wiolonczelę, m.in. 12 Caprices op. 7 i 12 Études op. 35[2][3].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 138. ISBN 83-224-0344-5.
- 1 2 3 4 5 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1168. ISBN 0-02-865527-3.
- 1 2 3 4 The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 279. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
- Auguste Franchomme – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project