Jean-Henri Levasseur
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Jean-Henri Levasseur (ur. 29 maja 1764 w Beaumont-sur-Oise[1][2], zm. 6 maja 1826 w Paryżu[1]) – francuski wiolonczelista, pedagog muzyczny i kompozytor.
Życiorys
Jego nauczycielami byli François Cupis i Jean-Louis Duport[1][2]. W latach 1782–1820 był członkiem orkiestry Opery Paryskiej[1][2], od 1789 roku na stanowisku pierwszego wiolonczelisty[2]. Od 1795 do 1826 roku uczył gry na wiolonczeli w Konserwatorium Paryskim[1][2]. Był członkiem nadwornej kapeli Napoleona Bonaparte oraz króla Ludwika XVIII[1][2].
Wspólnie z Pierre’em Baillotem, Charles’em Baudiotem i Charles’em-Simonem Catelem opublikował podręcznik Méthode de violoncelle et de basse d’accompagnement (Paryż 1804)[1][2]. Komponował etiudy, duety i sonaty na wiolonczelę[1][2]. Jego uczniem był Auguste Franchomme[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 338. ISBN 978-83-224-3303-4.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2103–2104. ISBN 978-0-02-865528-4.
Linki zewnętrzne
- Jean-Henri Levasseur – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project