Błotowiec
| Tringa semipalmata[1] | |||
| (J.F. Gmelin, 1789) | |||
![]() Szata godowa | |||
![]() Szata spoczynkowa | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
błotowiec | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
![]() | |||
| Zasięg występowania | |||
![]() w sezonie lęgowym zimowiska | |||
Błotowiec[5] (Tringa semipalmata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae), zamieszkujący Amerykę Północną, a zimą także Amerykę Południową. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania
Wyróżnia się dwa podgatunki T. semipalmata[2][6]:
- T. s. inornata (Brewster, 1887) – błotowiec preriowy[5] – południowo-środkowa Kanada, północno-środkowe USA. Zimuje od wybrzeży południowych USA po północną Amerykę Południową, głównie na wybrzeżach Pacyfiku, dalej na południe po północne Chile.
- T. s. semipalmata (J.F. Gmelin, 1789) – błotowiec nadmorski[5] – południowo-wschodnia Kanada, wschodnie i południowe USA, Karaiby. Zimuje od atlantyckich wybrzeży USA przez wybrzeża Zatoki Meksykańskiej (USA i Meksyk), Ameryki Środkowej, Karaibów aż po wybrzeża południowej Brazylii.
Morfologia
.jpg)
- Wygląd
- Skrzydła czarno-białe, kuper biały. Szata godowa – wschodni podgatunek szarobrązowa, z czarnymi prążkami; zachodni podgatunek jest większy, jaśniejszy, z różowym odcieniem na piersi. Dziób długi, prosty, silny, niebieskoszary lub jasnoróżowy, z czarną końcówką. Obie płci podobne.
- Rozmiary
- Długość ciała 33–41 cm; masa ciała 173–375 g; rozpiętość skrzydeł 56–66 cm[2].
Ekologia

- Biotop
- Występujące wzdłuż wybrzeży oceanicznych błotowce zamieszkują otwarte plaże, brzegi zatok, bagna, równie pływowe i skaliste strefy przybrzeżne. W sezonie lęgowym zachodni podgatunek inornata występuje daleko w głębi lądu, gdzie gniazduje w pobliżu bagien i innych mokradeł, płytkich, często okresowych stawów na prerii (prairie potholes) i podmokłych pól. Ptaki wschodniego podgatunku legną się na słonych bagnach, wyspach barierowych i plażach[7].
- Lęgi
- Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazdo na ziemi, w trawie lub na piasku na plaży. W zniesieniu zwykle 4 jaja. Inkubacja trwa 22–29 dni, a zajmują się nią oboje rodzice. Pisklęta są pokryte płowożółtym lub szarym puchem. Są ruchliwe i opuszczają gniazdo w ciągu 1–2 dni. Oboje rodzice uczą je zdobywać pożywienie[7].
- Pożywienie
- Zachodni podgatunek na swoich słodkowodnych żerowiskach zjada różne wodne chrząszcze, a także ryby i pająki. Zimą w skład diety błotowca wchodzą małe kraby, robaki, małże i inne bezkręgowce z bagien słonowodnych i otwartych wybrzeży. Podgatunek wschodni zjada także kraby skrzypki i kraby kopiące w piasku norki[7].
Status
IUCN uznaje błotowca za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2023 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji na 250 tysięcy dorosłych osobników. BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za spadkowy[4].
Przypisy
- 1 2 Tringa semipalmata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Willet (Tringa semipalmata). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-12)].
- 1 2 3 4 5 D. Lepage: Willet Tringa semipalmata. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-03-07]. (ang.).
- 1 2 Tringa semipalmata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- 1 2 3 Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Tringinae Rafinesque, 1815 - brodźce (Wersja: 2023-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-01].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-24]. (ang.).
- 1 2 3 Willet Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-08-24]. (ang.).
Bibliografia
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
_RWD4.jpg)


