Badr al-Mu’tadidi
| komandor porucznik | |
| Pełne imię i nazwisko |
Abu’l-Najm Badr al-Mu’tadidi |
|---|---|
| Miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
14 sierpnia 902 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
892–902 |
| Siły zbrojne |
Armia Abbasydów |
Abu'l-Najm Badr al-Mu’tadidi (arab. بدر المعديدي; zm. 14 sierpnia 902 roku) – głównodowodzący armii kalifatu Abbasydów podczas panowania kalifa Al-Mu’tadida (892–902).
Życiorys
Churr lub Chajr, czyli ojciec Badra, był jednym z wyzwolonych niewolników kalifa Al-Mutawakkila[1]. Badr był początkowo niewolnikiem wojskowym i służył przyszłemu kalifowi Al-Mu’tadidowi[1].
Badr był jednym z najbardziej zaufanych sług Mu’tadida i stał się wszechmocny pod jego patronatem. Już po sukcesji ojca przez Mu’tadida jako regenta kalifatu w czerwcu 891 roku, Badr został mianowany szefem policji (arab. sahib asz-szurta) Bagdadu[2][3]. Kiedy Mu’tadid objął tron, Badr został głównodowodzącym armii. Był zaprzyjaźniony z wezyrem, Ubajdem Allahem ibn Sulajmanem. Ich płynna współpraca odegrała kluczową rolę w negowaniu tarć między wojskiem a biurokracją cywilną, które nękały wcześniejszych władców[4]. Zbudował pałac dla siebie w nowej dzielnicy pałacowej w części miasta na wschód od Tygrysu, po czym pobliska brama Bab al-Chassa (Brama Tajna) stała się znana jako Bab Badr[5].
Po tym jak wezyr Al-Kasim nakazał egzekucję uwięzionego władcy Saffarydów, Amra ibn Lajs as-Saffara, Badr został zdyskredytowany[6]. Zmuszono go do ucieczki z Bagdadu, ale poddał się po obietnicy ułaskawienia od agentów wezyra, tylko po to, by zostać straconym 14 sierpnia[6].
Życie prywatne
Badr miał jedną córkę, Hurrę bint Badr, która była żoną osiemnastego kalifa Al-Muktadira[7].
Przypisy
- 1 2 Bowen 1928 ↓, s. 43.
- ↑ Pellat 2004 ↓, s. 117.
- ↑ Fields 1987 ↓, s. 168.
- ↑ Bowen 1928 ↓, s. 44.
- ↑ Le Stange 1900 ↓, s. 270.
- 1 2 Rosenthal 1985 ↓, s. 103-104.
- ↑ Massignon 1994 ↓, s. 182, 394.
Bibliografia
- Harold Bowen: The Life and Times of ʿAlí Ibn ʿÍsà, ‘The Good Vizier. Cambridge: Cambridge University Press, 1928. OCLC 386849. [dostęp 2024-11-01]. (ang.).
- Philip M. Fields: The History of al-Ṭabarī, Volume XXXVII: The ʿAbbāsid Recovery: The War Against the Zanj Ends, A.D. 879–893/A.H. 266–279. State University of New York Press, 1987, s. 168. ISBN 978-0-88706-054-0. [dostęp 2024-11-09]. (ang.).
- Guy Le Stange: Baghdad during the Abbasid Caliphate from contemporary Arabic and Persian Sources. Oksford: Clarendon Press, 1900, s. 270. OCLC 257810905. [dostęp 2024-11-09]. (ang.).
- Louis Massignon: The Passion of Al-Hallaj: Mystic and Martyr of Islam. Princeton University Press, 1994. ISBN 978-0-691-01919-2. [dostęp 2024-11-16]. (ang.).
- Ch. Pellat: Badr al-Muʿtaḍidī. W: Peri Bearman, Thierry Bianquis, Clifford Edmund Bosworth, Emeri van Donzel, Wolfhart Heinrichs: Encyclopaedia of Islam New Edition. T. XII: Supplement. Lejda: Brill, 2004, s. 117-118. ISBN 978-90-04-13974-9. (ang.).
- Franz Rosenthal: The History of al-Ṭabarī, Volume XXXVIII: The Return of the Caliphate to Baghdad: The Caliphates of al-Muʿtaḍid, al-Muktafī and al-Muqtadir, A.D. 892–915/A.H. 279–302. State University of New York Press, 1985. ISBN 978-0-87395-876-9. [dostęp 2024-11-09]. (ang.).