Balice (Ukraina)
 Pałac w Balicach | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2022) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
3234 |
| Kod pocztowy |
81325 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°45′58″N 23°01′44″E/49,766111 23,028889 | |
Balice (ukr. Баличі) – wieś na Ukrainie, w rejonie mościskim obwodu lwowskiego. Wieś w 2022 liczyła 834 mieszkańców[1].
Historia
Wieś miała powstać w XIII w., gdy jakoby osadzono tu grupę Jaćwingów, Madziarów lub Pieczyngów. Pierwszym znanym właścicielem był Jan Czech, mieszczanin przemyski, a w 1400 nabył ją wójt przemyski Wańka h. Zadora. Jego rodzina przyjęła nazwisko Balickich[2].
W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Hussaków w powiecie mościskim w woj. lwowskim[3]. W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN - UPA zamordowali tutaj 5 Polaków. Po wojnie wieś została włączona do Ukraińskiej SRR. Kościół parafialny został zamknięty i zamieniony na magazyn[4].
Wedle miejscowych przekazów w Balicach istniało fortalicjum z XV–XVI w., którego część murów przetrwała do XX w. w strukturze pałacu, zbudowanego w stylu klasycznym w początkach XIX w. przez Baworowskich. W 1874 pałac ten uległ pożarowi, ale został odbudowany. Podczas I wojny światowej zbiory mebli, obrazów i książek zostały zniszczone[2]. Po 1945 pałac został w całości rozebrany, a park wycięty[2].
Przypisy
- ↑ Населення громади | Шегинівська громада, Львівська область, Яворівський район [online], shegynivska-gromada.gov.ua [dostęp 2024-07-01] (ukr.).
- 1 2 3 Kwartalnik Cracovia-Leopolis, nr 2/2007
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 547
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 670, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne
- Balice, dawniej Balicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 87.
