Barbara Seidler

Barbara Seidler

Imię i nazwisko	Renata Barbara Seidler-Hollender
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1930 Warszawa
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	reportaż, komiks
Odznaczenia

Barbara Seidler, właśc. Renata Barbara Seidler-Hollender (ur. 15 listopada 1930 w Warszawie)^[1] – polska dziennikarka i publicystka, w latach 1964–1991 związana z „Życiem Literackim”.

Urodziła się w Warszawie, w rodzinie Romana Seidlera (1898–1958), ekonomisty, urzędnika w Banku Polskim, i Antoniny z domu Lipińskiej (1897–1983)^[2], urzędniczki handlu zagranicznego^[3]. Uczęszczała do prywatnej żeńskiej szkoły im. Cecylii Plater-Zyberkówny^[4].

Podczas okupacji niemieckiej ukończyła II klasę gimnazjalną i zdała do klasy III, była harcerką 6. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej, od 1942 służyła w Szarych Szeregach, ukończyła kurs sanitarny i łącznościowy. Uczestniczyła w powstaniu warszawskim jako łączniczka i sanitariuszka ps. „Bajbus”. Służbę sanitarną pełniła m.in. w szpitalu powstańczym przy ul. Marszałkowskiej 81. Po upadku powstania razem z matką poprzez obóz przejściowy w Pruszkowie, Bochnię dotarły do Krakowa, gdzie podjęła przerwaną edukację w III klasie Gimnazjum Sióstr Urszulanek^[4].

Po powrocie do Warszawy, od września 1945 roku kontynuowała naukę w Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Reytana, które ukończyła w 1948 i zdała maturę^[5]. W 1952 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim^[6]. Debiutowała w 1950 reportażem pt. Wszystko zależy od kierownictwa w świetlicach Ligi Kobiet, opublikowanym w „Życiu Warszawy” nr 59^[3]. Pracowała kolejno w „Życiu Warszawy” (1950–1955), „Po Prostu” (1955–1957), „Nowej Kulturze” (1957–1962), Samodzielnej Redakcji Filmowej Telewizji Polskiej (1962–1964), „Życiu Literackim” (1964–1991), „Nowej Europie” (1993–1995), „Prawie i Życiu” (1995–1998). Od 1999 była felietonistką „Prawa i Gospodarki”. Swoje publikacje w prasie podpisuje kryptonimami: B.S., BAS, (bas)., Beta^[3].

Opublikowała kilkanaście książek reportażowych, była także autorką scenariuszy filmów dokumentalnych i popularnych komiksów (m.in. z serii Legendy polskie i Kapitan Żbik).

W 1950 została członkinią Związku Zawodowego Dziennikarzy (potem Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich; członkini do 1982)^[3]. Od 1954 członkini ZAiKS-u, od 2020 posiada członkostwo honorowe^[7]. W latach 1970–1983 była członkinią Związku Literatów Polskich, w 1989 została członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Jest także członkinią Stowarzyszenia Dziennikarzy Podróżników „Globtrotter”^[3].

Jej mężem od 1955 był producent filmów fabularnych Wilhelm Hollender, jej córką jest dziennikarka Barbara Hollender.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978)
• Krzyż Partyzancki
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1999)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1972)
• Krzyż Armii Krajowej (1980)
• Medal za Warszawę 1939–1945^[6]
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1978)^[8]
• Medal ZAiKS-u (1998)
• Odznaka Honorowa ZAiKS-u (2009)

Źródło:^[4][7][9].

• Warszawska Nagroda Literacka Młodych (1956)
• Nagroda im. Juliana Bruna dla młodych dziennikarzy, przyznana przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich (1959)
• Nagroda Klubu Publicystyki Polityczno-Społecznej i Klubu Publicystyki Prawnej SDP (1964)
• Nagroda pisma „Prawo i Życie” (1965)
• Nagroda w konkursie „Życia Literackiego” za reportaże sądowe Skłóceni z prawem (1973)
• Nagroda Specjalna ZAiKS-u (2014, 2020)
• Grand Prix Nagrody im. Witolda Hulewicza (2017)
• Nagroda 100-lecia ZAiKS-u (2018)

Źródło:^[3][9].

• Kto jest kim w Polsce. Edycja IV, wyd. Polska Agencja Informacyjna S.A., Warszawa 2001, s. 841.
• Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, wyd. Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2000, s. 486.

• Barbara Seidler w bazie filmpolski.pl