Be-8
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
metalowa |
| Załoga |
1-2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 x siedmiocylindrowy silnik gwiazdowy Szwiecow ASz-21 |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
19 m |
| Długość |
13 m |
| Wysokość |
4,48 m |
| Powierzchnia nośna |
40 m² |
| Masa | |
| Własna |
2 815 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
266 km/h |
| Pułap |
5550 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 4-6 | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR | |
Be-8 (ros.Бе-8) – radziecki samolot-amfibia o napędzie turbośmigłowym, opracowany przez biuro konstrukcyjne Georgija Berijewa. Samolot opracowano jako następca Be-4. Od pierwowzoru różnił się głównie większymi wymiarami, słabszym silnikiem i przede wszystkim przeznaczeniem. Be-8 opracowano jako samolot pasażersko-dyspozycyjny mogący pomieścić 4-6 pasażerów (planowano także wersję sanitarną). Prototyp wyposażono w chowane podwozie kołowe umożliwiające korzystanie z lotnisk lądowych. Wyprodukowano tylko 2 prototypy. Samolot zaprezentowano publicznie w 1951 roku podczas pokazów na podmoskiewskim lotnisku Tuszyno.
Opis konstrukcji
Jednosilnikowa łódź latająca w układzie zastrzałowego górnopłatu z dwoma stabilizującymi pływakami. Silnik w opływowej gondoli połączony z kadłubem samolotu pojedynczym pylonem. Śmigło trójłopatowe. Usterzenie klasyczne wolnonośne.