Bernardino Rizzi
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Bernardino Rizzi (ur. 27 maja 1891 na Cherso[1], zm. 23 stycznia 1968 w Wenecji[2]) – włoski kompozytor, dyrygent i pedagog muzyczny, franciszkanin (OFM).
Życiorys
Około 1908 roku przebywał przez pewien czas w Polsce, studiując teologię i biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. Po powrocie do Włoch podjął studia muzyczne w Conservatorio Cesare Pollini w Padwie oraz Instituto Pontificio di Musica Sacra w Rzymie[1]. W 1914 roku przyjął święcenia kapłańskie, a w 1916 roku uzyskał doktorat z teologii[1]. W 1919 roku obronił licencjat z chorału gregoriańskiego[1]. Od 1921 roku wykładał kompozycję w padewskim Conservatorio Cesare Pollini[1][2]. Pełnił funkcję organisty m.in. w bazylice świętych Dwunastu Apostołów w Rzymie[1].
Od 1922 roku przebywał ponownie Krakowie, gdzie wykładał w konserwatorium Towarzystwa Muzycznego (1922–1924), Instytucie Muzycznym (1922–1929) i szkole muzycznej im. Władysława Żeleńskiego (1929–1932), a także udzielał prywatnych lekcji muzyki[2]. Jego wychowankami byli m.in. Jan Ekier i Ludwik Stefański[2]. W 1923 roku założył i prowadził Chór Cecyliański, z którym koncertował w wielu polskich miastach[1]. Na jego potrzeby pisał liczne pieśni do tekstów w języku polskim[2].
Wróciwszy w 1932 roku do Włoch, był w kolejnych latach organistą w kościołach franciszkańskich[1][2]. W 1940 roku został dyrygentem chóru w bazylice Santa Maria Gloriosa dei Frari we Florencji[1]. Koncertował w miastach włoskich, po II wojnie światowej odbywał także podróże koncertowe do Polski, Austrii, Węgier, Rumunii i Szwajcarii[1].
Komponował msze, oratoria i utwory symfoniczne[2]. Propagował zasady techniki „pancordismo”[1]. Był współautorem wielu zbiorów i antologii muzycznych[1].
Wybrane kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1])
- Cinque canzoni madrigalesche na 4 i 5 głosów (1924)
- Kośba (Il Falciatori) na chór, baryton solo, fortepian i flet (1927)
- Impresja deszczowa na mezzosopran solo, chór i orkiestrę (1934)
- Il Cantico delle Creature na sola, chór i organy (1942)
- Melodie Sacre, Antologia vocale di 87 pezzi (1950)
- tryptyk organowy Il Trittico della Trinità (1952)
- msza „Virgo Potens” na 5 głosów w technice pancordismo (1952)
- Responsori della Settimana Santa na 3–6 głosów (1953)
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Bernardino Rizzi – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project