Bestial Devastation
| Wykonawca minialbumu | ||||
| Sepultura | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
sierpień 1985, João Guimarães Studio w Belo Horizonte | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
15:08 | |||
| Wydawnictwo |
Cogumelo Records | |||
| Producent |
Sepultura | |||
| Album po albumie | ||||
| ||||
Bestial Devastation – debiutancki minialbum brazylijskiego zespołu Sepultura, wydany przez lokalną wytwórnię Cogumelo Records z Belo Horizonte 1 grudnia 1985 w formie wydawnictwa łączonego (split) wraz z płytą Século XX grupy Overdose[1].
Lista utworów
| Nr | Tytuł utworu | Długość |
|---|---|---|
| 1. | „The Curse” | 0:39 |
| 2. | „Bestial Devastation” | 3:08 |
| 3. | „Antichrist” | 3:47 |
| 4. | „Necromancer” | 3:53 |
| 5. | „Warriors of Death” | 4:10 |
| 15:37 | ||
Twórcy
- Max „Possessed” Cavalera - śpiew, gitara rytmiczna[2]
- Jairo „Tormentor” Guedes - gitara prowadząca[2]
- Paulo Jr. „Destructor” - gitara basowa[2]
- Igor „Skullcrusher” Cavalera - perkusja[2]
Opis
Materiał na płytę został zarejestrowany w ciągu dwóch dni w sierpniu 1985 w João Guimarães Studio w Belo Horizonte[3][4]. Na splicie umieszczono pięć utworów Sepultury i trzy piosenki grupy Overdose[5]. Był utrzymany w stylistyce deathmetalowej, znamionował się prymitywnym charakterem kompozycji, ale zyskał przychylne przyjęcie słuchaczy[6]. Kompozycje były inspirowane dokonaniami formacji Slayer, Sodom, Kreator, Hellhammer[6]. Według Maxa Cavalery przy nazwaniu tego albumu zainspirował się płytą Eternal Devastation grupy Destruction[6] (wydana w 1986). Okładkę tego albumu stworzył znajomy członków zespołu, który opracował też pierwsze logo Sepultury[7]. Na okładce wykorzystano wizerunek demona nad katedrą, pochodzący z obrazu pt. In The Underworld autorstwa Borisa Vallejo[8]. Generalnie w tekstach na płycie były zawarte treści o charakterze satanistycznym[9].
Po wydaniu EP-ki Sepultura zagrała kilka koncertów w Brazylii (średnio ok. jeden miesięcznie), m.in. w Recife, a także u boku zespołu Overdose[10]. Ich muzyka zyskała pozytywne przyjęcie nie tylko z uwagi na swoją nazwę, ale także muzykę[11].
Album został powtórnie wydany przez Roadracer Records w 1990 – na jednym krążku z albumem studyjnym Morbid Visions. W 1991 połączone wydawnictwo ukazało się w sprzedaży w wersji na płycie winylowej, wydanej nakładem Roadracer Records[12]. W 1997 wytwórnia Roadrunner Records wydała zremasterowaną wersję wydawnictwa, do którego dołączona została wersja demo utworu „Necromancer” oraz utwór „Anticop” w wersji koncertowej[13].
Przypisy
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 23-24, 25, 27, 266.
- 1 2 3 4 Furia 2014 ↓, s. 25.
- ↑ Moje 2013 ↓, s. 60.
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 25, 39.
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 266.
- 1 2 3 Moje 2013 ↓, s. 56.
- ↑ Moje 2013 ↓, s. 42.
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 27.
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 50.
- ↑ Moje 2013 ↓, s. 43, 56, 57, 59.
- ↑ Moje 2013 ↓, s. 43, 56.
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 260.
- ↑ Furia 2014 ↓, s. 259.
Bibliografia
- Max Cavalera (oraz współpraca: Joel McIver): Moje krwawe korzenie. Autobiografia. Poznań: Kagra, 2013, s. 9-215. ISBN 978-83-63785-08-6.
- Jason Korolenko (oraz opracowanie dyskografii: Paweł Brzykcy): Sepultura. Brazylijska furia. Czerwonak: In Rock, 2014, s. 5-272. ISBN 978-83-64373-17-6.
