Beulah Bryant

Beulah Bryant
ilustracja
Imię i nazwisko

Blooma Walton

Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1918
Dayton

Data i miejsce śmierci

29 stycznia 1988
Nowy Jork

Gatunki

blues, rhythm and blues

Zawód

wokalistka

Wydawnictwo

MGM

Beulah Bryant z uczestnikami koncertu „Blues jest kobietą” na Newport Jazz Festival 1980 – od lewej stoją: Koko Taylor, Carmen McRae, George Wein, Rosetta Reitz, Adelaide Hall, Little Brother Montgomery, Big Mama Thornton i Beulah Bryant – od lewej klęczą i siedzą: Sharon Freeman, Sippie Wallace i Nell Carter

Beulah Bryant, właśc. Blooma Walton (ur. 20 lutego 1918 w Dayton, zm. 29 stycznia 1988 w Nowym Jorku)[1] – afroamerykańska wokalistka bluesowa i rhythmandbluesowa.

Życiorys

Już w dzieciństwie śpiewała w lokalnych chórkach kościelnych[2]. Jako nastolatka przeniosła się w 1936 z rodzinnej Alabamy do Kalifornii.

Dziesięć lat później rozpoczęła karierę zawodowej śpiewaczki po zwycięstwie w konkursie dla wykonawców amatorów, zorganizowanym przez program radiowy, nadawany w sieci rozgłośni[2]. Założyła wówczas trio, z którym regularnie pracowała w Kalifornii. W połowie lat 40. przeprowadziła się do Nowego Jorku. W 1950 znalazła się w grupie wykonawców zakontraktowanych dla wytwórni płytowej MGM przez producenta Joego Davisa. W czerwcu tegoż roku tygodnik „Billboard” poinformował, że firma MGM podpisała umowę z bluesowym drozdem z Zachodniego Wybrzeża – Beulą Bryant[2]. Wokalistka następnie dokonała szeregu bardzo udanych nagrań, w których towarzyszyła jej grupa cenionych muzyków, takich jak trębacz Taft Jordan, puzonista Will Bradley, saksofonista Sam Taylor, perkusista Panama Francis oraz kontrabasista Milt Hinton[3].

Jej wokalistyka była bliska tradycji blues shouterów. Dysponowała mocnym głosem o niskiej barwie i doskonałym poczuciu rytmu[2]. Sama była obdarzona potężną posturą i nierzadko była nazywana Big Beulą Bryant[4]. W swoim repertuarze miała wiele utworów autorstwa Irene Higginbotham, kompozytorki, autorki tekstów i pianistki, bratanicy słynnego puzonisty J.C. Higginbothama[2].

Choć jej płyty były atrakcyjne pod względem muzycznym i wykonawczym, nie sprzedawały się w dużych nakładach. Musiała utrzymywać się z koncertów lub dodatkowej pracy. Wynagrodzenia otrzymywane z wytwórni płytowej były minimalne. Zaliczka na konto jednej sesji nagraniowej wynosiła zaledwie 50 dolarów[2]. Nigdy nie stała się sławna, ani popularna. Musiała dużo pracować, żeby zarobić na utrzymanie. W latach 70. często występowała w radiu, filmie i telewizji, oraz dawała liczne recitale. W 1980 wystąpiła z grupą wokalistek bluesowych na koncercie „Blues jest kobietą” na Newport Jazz Festival. Niemal do końca życia jeździła w długie i wyczerpujące trasy koncertowe[2].

Wybrana dyskografia

  • 1950
    • There Will Be Tears/Hold Me Tight (MGM) – 78 RPM
    • Ain’t You Kinda Lonesome/I’m a Fool About You (MGM) – 78 RPM
  • 1953
    • Beulah Bryant and Her Thin Men – He’s Got Plenty on The Ball/I’m Just Like The Bear (MGM) – 78 RPM
    • Beulah Bryant And Her Thin Men – Fat Mama Blues/Bed Bug Blues (MGM) – 78 RPM
  • 1955 What Am I Gonna Do?/Prize Fightin’ Papa (Excello) – singel 45 RPM
  • 1963 Big Beulah Bryant with the Dynamics – At the New York Fair/A Little Love (Do-Kay-Lo Records) – singel 45 RPM

Zestawienie wg dat wydania płyt

Przypisy

  1. ↑ Beulah Bryant. last.fm. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Beulah Bryant. allmusic.com. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  3. ↑ Beulah Bryant. Discogs. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  4. ↑ Big Beulah Bryant with the Dynamics. Discogs. [dostęp 2025-02-06]. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.