Bianca (winorośl)

Bianca
‘Bianca’
Ilustracja
Winogrona bianca
Gatunek

Krzyżówka międzygatunkowa winorośli

Inne nazwy

Egri csillagok 40, Ec 40, ECE 40, Bianka[1]

Najstarsza nazwa

Egri csillagok 40

Hodowca

József Csizmazia i László Bereznai

Rok wyhodowania

1963

Pochodzenie

Węgry

Ważne regiony uprawy

Węgry; Rosja

Identyfikator VIVC

1321

Przeznaczenie owoców

wino, deser[1]

Kolor skórki

zielonożółty

Charakterystyczne aromaty

owocowe, neutralne

Cechy uprawowe
Dojrzewanie

przełom września i października

Klimat uprawy

chłodne rejony

Mrozoodporność

-25 °C[2][3]

Preferowane gleby

średniej klasy, wilgotne

Min. suma temp. (SAT)

2540

GDDC

1080

Bianca – mieszaniec niespecyficzny odmian winorośli[3]: seyve villard x bouvier, wyhodowany w ośrodku badawczym w Egerze[2][4]. Na Węgrzech odmiana zarejestrowana w 1982 roku[4].

Proporcje gatunków w biance kształtują się następująco: 78,1% Vitis vinifera + 1,6% Vitis labrusca + 15,8% Vitis rupestris + 3,1% Vitis berlandieri + 1,4% Vitis lincecumii[5][6].

Charakterystyka

Krzewy o pokroju wyprostowanym i silnym wzroście. Dojrzewa wcześnie[4]. Źle rośnie i owocuje na suchych glebach. Liście 3- lub 5-klapowe, grubo ząbkowane z długim ogonkiem[3]. Grona średniej wielkości o masie około 130 g. Jagody owalnego kształtu, średniej wielkości o masie około 2,1 g z licznymi i dużymi nasionami[3]. Skórka zielonożółta, w pełni dojrzałości ze złocistobrunatnym rumieńcem. Miąższ chrupki jak u odmian deserowych, smak owocowy, neutralny[4]. Wydajność moszczu na wino mała[2][4].

Choroby

Odmiana bardzo odporna na choroby. W sprzyjających warunkach nie wymaga ochrony chemicznej[7][4].

Cięcie

Krzewy nie mają specjalnych wymagań co do sposobu prowadzenia i cięcia. Zalecane cięcie na krótkie 3-5-oczkowe czopy[3].

Bianca – owocujący krzew

Rozpowszechnienie

Największe uprawy znajdują się na Węgrzech i w Rosji. W 2009 roku węgierskie liczyły około 1300 ha[8], z których większość przypadała na Nizinę Węgierską (Kunság)[4]. W Rosji w 2009 winnice w Kraju Krasnodarskim liczyły 2731 ha. Niewielkie nasadzenia istniały wtedy także w Mołdawii (ledwie 15 ha)[4]. W Polsce odmiana bianca jest znana i uprawiana od dawna[2].

Wino

Wino dobrej jakości[9][10]. W cieplejszych latach istnieje możliwość uzyskania wina o zawartości alkoholu ponad 11%, bez konieczności dosładzania moszczu[2]. Moszcz podatny na utlenienie i wymaga technologii wyrobu wina z jak najmniejszym dostępem tlenu[4].

Przypisy

  1. 1 2 Bianca w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2017-02-13]. (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 Roman Myśliwiec: Uprawa winorośli. Warszawa: PWRiL, 2003, s. 36.
  3. 1 2 3 4 5 Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 35,43,57,208,210.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 101. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
  5. ↑ Parentage Bianca. [dostęp 2014-01-27].
  6. ↑ Michael Striem: Genetyczne pochodzenie odmian winorośli hybrydowych. 2010. [dostęp 2014-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-06)].
  7. ↑ Agraragazat Wydział Ogrodnictwa: Odporność na choroby. [dostęp 2017-02-13].
  8. ↑ Bianca na Wein-plus. [dostęp 2014-01-27].
  9. ↑ złota bianka 2015. [dostęp 2016-07-31].
  10. ↑ parametry wina - Polska. [dostęp 2014-01-27].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.