Bieździadka

Według jednej z wersji Bieździadka i sąsiadująca z nią Bieździedza zostały założone przez ojca i syna^[7].

Od końca XVI wieku obie wsie należały do rodziny Romerów. Rodzina ta w przeszłości osiadła na ziemiach polskich przybywając z Saksonii i uległa spolszczeniu. Nobilitowana została w 1543 i otrzymała herb Jelita. Potomkowie tego zasłużonego dla Polski rodu zamieszkiwali zarówno w dworze w Bieździadce, jak i we dworze w Bieździedzy do 1944^[8].

Aleksander Romer odziedziczył po ojcu stary, drewniany alkierzowy dwór, który rozbudował, otynkował i wyposażył wnętrza. Po Aleksandrze dwór przejął jego syn Cyprian, który mieszkał w nim jeszcze w końcu XVIII w. Cyprian na przełomie XVIII i XIX wieku pobudował nowy dwór w innym miejscu (na piwnicach innego budynku), który przetrwał do 1990 roku kiedy to został zr.ównany z ziemią^[8].

Wieś znana była z manufaktury tapiserii (szpalerów, ornatów) czynnej w II poł. XVIII w. Ówczesny właściciel wsi Aleksander Romer po dłuższym pobycie w Warszawie powrócił wraz z instruktorem-tkaczem Pawłem i założył tu warsztat tkacki. Wytworzone tutaj ornaty opisywali historycy sztuki, m.in. Stanisław Tomkowicz^[9], Julian Pagaczewski, Tadeusz Mańkowski oraz Agnieszka Bender. W literaturze podaje się różne okresy w jakich działał zakład. Zdaniem Agnieszki Bender były to lata ok. 1760-1772^[8], natomiast Andrzej Kozioł Lechowski twierdzi, że zakład produkował ornaty w latach 1760–1780^[10]. Odnotowano ich istnienie (osiem sztuk) w kościele w Bieździedzy, w Krośnie w kościele u Kapucynów, Jarosławiu w kościele u Dominikanów, w kościele w Chlewiskach koło Radomia, w Muzeum Narodowym w Krakowie, w oddziale Muzeum Ziemi Tarnowskiej na zamku w Dębnie i w Muzeum Archidiecezjalnym w Przemyślu.

W 2. połowie XIX wieku właścicielem dóbr był Stanisław Romer^{[11][12][13][14]}.

W okresie II wojny światowej na terenie wsi Bieździadka, wyznaczono zasadnicze zrzutowisko „Jaskółka”. Dowodzący placówką odbiorczą kapitan Józef Modrzejewski w książce „Akowcy na podkarpaciu” wspominał: „W końcu w 1943 roku pogotowie było ogłaszane kilka razy, lecz samoloty nie przybywały. Pierwszy zrzut nastąpił dopiero na wiosnę 1944r. W marcu otrzymujemy rozkaz pogotowia”. Dramatyczna akcja rozpoczęła się w godzinach wieczornych w Wielką Sobotę 8 kwietnia 1944r., kiedy to żołnierze AK należący do obsługi placówki odbiorczej „Jaskółka” zostali postawieni w tryb alarmowy. Jednak konspiratorzy zmuszeni byli wskazać nadlatującemu samolotowi ze 148 Dywizjonu Specjalnego Przeznaczenia RAF sygnał świetlny odwołujący zrzut, ponieważ w pobliskich zabudowaniach dworskich w Bieździedzy i Bieździadce zakwaterowani  zostali niemieccy żołnierze. Realizacja zrzutu groziła przejęciem zasobów przez siły okupanta.

Kolejnej nocy 9/10 kwietnia 1944r. okoliczności były takie same, Niemcy nadal przebywali w nieodległych dworach i dlatego placówka odbiorcza ponownie zasygnalizowała nadlatującej maszynie dwoma czerwonymi lampami literę G, co oznaczało niebezpieczeństwo i zabraniało zrzutu. Na polu zrzutowym nie spodziewano się realizacji zrzutu, dlatego znajdowało się tam zaledwie kilku akowców z grupy sygnałowej. Jednakże pilot czterosilnikowej, brytyjskiej maszyny „Halifax” z niewiadomego powodu zignorowałostrzegawcze sygnały świetlne nadawane z ziemi - około północy w ciągu 19 minut w trzech nalotach samolot dokonał zrzutu 12 zasobników i 12 paczek(łącznie prawie 2 tony ładunku). Przybyłym w krótkim czasie na miejsce zrzutu kilkudziesięciu żołnierzom AK udało się zebrać i zabezpieczyć wszystkie pojemniki z bronią, amunicją i wyposażeniem wojskowym, a następnie przetransportować je do bezpiecznego schronu.

• 
  Cmentarz wojenny nr 41
• 
  Kapliczka z XIX w.
• 
  Pozostałości zabudowań dworskich