Biegus ostrosterny
| Calidris acuminata[1] | |||
| (Horsfield, 1821) | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
biegus ostrosterny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 w sezonie lęgowym przeloty zimowiska zalatuje | |||
Biegus ostrosterny[5] (Calidris acuminata) – gatunek wędrownego ptaka z rodziny bekasowatych (Scolopacidae). Występuje w północno-wschodniej Azji, zimuje w Australazji; raz stwierdzony w Polsce. Jest narażony na wyginięcie[4].
Systematyka
Gatunek ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał amerykański lekarz i przyrodnik Thomas Horsfield w 1821 roku na łamach „Transactions of the Linnean Society of London”. Autor nadał gatunkowi nazwę Totanus acuminatus, a jako miejsce typowe wskazał Jawę[3][6]. Obecnie biegus ostrosterny zaliczany jest do rodzaju Calidris[3][5][7]. Nie wyróżnia się podgatunków[2][7].
Występowanie
Biegus ostrosterny zamieszkuje północno-środkową i północno-wschodnią Syberię – od delty Leny do rzeki Kołymy[2]. Zimuje od Nowej Gwinei przez Melanezję po Nową Kaledonię i Fidżi oraz na południe po Australię i Nową Zelandię[2].
W Polsce po raz pierwszy obserwowano go 3 i 4 sierpnia 2023 roku w Białej Oleckiej w woj. warmińsko-mazurskim, a następnie tego samego osobnika od 4 do 10 sierpnia w Kukowie w woj. podlaskim[8]; Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego zaakceptowała to stwierdzenie i wciągnęła biegusa ostrosternego na Listę awifauny krajowej[9][10].
Morfologia
- Wymiary[2]
- długość ciała 17–22 cm
masa ciała: samce 53–114 g, samice 39–105 g
rozpiętość skrzydeł 36–43 cm
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2022 roku klasyfikuje biegusa ostrosternego jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable); wcześniej, od 1988 roku był uznawany za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2022 roku szacowano liczebność światowej populacji na 60–120 tysięcy dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako silnie spadkowy[4].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Calidris acuminata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- 1 2 3 4 5 Van Gils, J., Wiersma, P. & Kirwan, G.M.: Sharp-tailed Sandpiper (Calidris acuminata). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-01-31].
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 D. Lepage, Sharp-tailed Sandpiper Calidris acuminata, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-01-19] (ang.).
- 1 2 3 BirdLife International, Calidris acuminata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2022, wersja 2024-2 [dostęp 2025-02-01] (ang.).
- 1 2 Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Arenariinae Stejneger, 1885 - biegusy (Wersja: 2023-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-01].
- ↑ T. Horsfield, XIV. Systematic Arrangement and Description of Birds from the Island of Java, „Transactions of the Linnean Society of London”, 13, 1821, s. 192 (łac. • ang.).
- 1 2 F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2021-08-11]. (ang.).
- ↑ wynik wyszukiwania: biegus ostrosterny. [w:] Clanga.com [on-line]. [dostęp 2024-01-19]. (pol.).
- ↑ Orzeczenia wydane w grudniu 2023. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej PTZool. [dostęp 2024-01-19].
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2023. [dostęp 2024-01-19].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).