Bikiniarze (film)
 Zespół aktorski | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
19 grudnia 2008 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
120 min |
| Reżyseria |
Walerij Todorowski |
| Scenariusz |
Jurij Korotkow |
| Główne role |
Anton Szagin |
| Muzyka |
aranżacje |
| Zdjęcia |
Roman Wasjanow |
| Scenografia |
Jurij Fomienko |
| Kostiumy |
Aleksandr Osipow |
| Produkcja |
Wadim Goriainow |
| Wytwórnia |
Rossija 1 |
| Budżet |
15 mln $ |
| Przychody brutto |
16,8 mln $ |
| Nagrody | |
| 2009: nagroda Nika | |
| Strona internetowa | |
Bikiniarze (ros. Стиляги, Stiliagi) – rosyjski film fabularny z 2008 roku w reżyserii Walerija Todorowskiego. Zrealizowany w konwencji musicalu komediodramat opowiadający historię kolorowej młodzieży zbuntowanej przeciwko wszechobecnej szarzyźnie czasów komunistycznych w Związku Radzieckim. Akcja filmu toczy się w latach 50. XX wieku w czasie przemian społeczno-politycznych, które zachodziły w ZSRR po śmierci Stalina.
Wbrew polskiej nazwie, film nie dotyczy polskiej subkultury bikiniarzy, ale podobnej radzieckiej subkultury stiliagów[1][2].
Fabuła
Moskwa, rok 1955. W stolicy Związku Radzieckiego pojawia nowy młodzieżowy ruch społeczny zwany ruchem stiliagi, od stylizowanego na młodzież amerykańską, kolorowego ubierania się członków grupy. Stiliagi to młodzi ludzie, fani jazzu i rock and rolla, tańczący boogie-woogie, preferujący niezależny, indywidualny, ekstrawagancki styl życia w przeciwieństwie do członków Komsomołu ubranych w szare mundury i żyjących według reguł narzuconych przez komunistyczną partię. Według obowiązującej wtedy ideologii komunistycznej kosmopolityzm, w tym stylizowanie się na młodzież amerykańską, powinien być zwalczany. Dlatego Komsomoł powołuje specjalne patrole mające za zadanie wykrywanie miejsc spotkań stiliagów. W czasie jednej z takich akcji, członek Komsomołu o imieniu Mels (akronim od Marks, Engels, Lenin, Stalin) poznaje Polinę członkinię grupy stiliagów i zakochuje się w niej. Polina zaprasza Melsa do udziału w barwnym roztańczonym pochodzie stiliagów główną ulicą Moskwy. Mels aby spotykać się z Poliną uczy się gry na saksofonie i przystaje do stiliagów. Wkrótce Mels dowiaduje się, że Polina jest w ciąży z czarnoskórym obcokrajowcem, który przebywał w Moskwie. Po urodzeniu dziecka o ciemnej karnacji Polina wraz z matką i Melsem przeprowadzają się na przedmieścia. Niektórzy z dawnych kumpli z grupy stiliagów odwiedzają ich. Mówią, że grupa się rozpadła. Fred, szef grupy zamienia kolorową marynarkę na szary garnitur i wyjeżdża na staż do Stanów Zjednoczonych aby zdobyć doświadczenie w służbie dyplomatycznej. Potem jeden z nich zostaje aresztowany podczas kupowania amerykańskich płyt, kolejny zostaje wezwany do odbycia obowiązkowej służby wojskowej na okręcie podwodnym, a jedna z członkiń grupy dostaje administracyjny nakaz opuszczenia Moskwy i osiedlenia się co najmniej 101 kilometrów od stolicy. Po powrocie z USA Fred odnajduje tylko Melsa.
Obsada ról
- Anton Szagin – Mels, członek Komsomołu, który stał się stiliagą
- Oksana Akińszyna – Polina „Polza”, członkini grupy stiliagów, kochanka Melsa
- Maksim Matwiejew – Fiodor „Fred”, przywódca grupy stiliagów, który został dyplomatą
- Jewgienija Brik – Katia, członkini Komsomołu, która była zakochana w Melsie
- Jekatierina Wiłkowa – Betsi, członkini grupy stiliagów
- Igor Wojnarowski – Boris „Bob”, członek grupy stiliagów
- Konstantin Bałakiriew – Andriej „Drin”, członek grupy stiliagów
- Aleksandr Stiefancow – Norik, cinkciarz
- Gieorgij Siwochin – Kim
- Elwira Wołoszyna – Elli
- Janina Mielechawa – Lizi
- Olga Smirnowa – Sherri
- Sofija Lebiediewa – Sofi
- Leonid Jarmolnik – ojciec Boba
- Ludmiła Sołowjowa – matka Freda
- Oleg Jankowski – ojciec Freda
- Siergiej Garmasz – ojciec Melsa
- Irina Rozanowa – matka Poliny
Plenery
Zdjęcia kręcono na Białorusi (Mińsk, Rudzieńsk) oraz w Rosji (Moskwa, Petersburg).
Galeria
Anton Szagin jako Mels_(cropped).jpg)
Oksana Akińszyna jako Polina
Maksim Matwiejew jako Fred
Jekaterina Wiłkowa jako Betsi i Igor Wojnarowski jako Bob
Walery Todorowski – reżyser
Zobacz też
- bikiniarze – podobna polska subkultura młodzieżowa
Przypisy
- ↑ Martyna Kowalska, Kulturowy i społeczny portret stiliagów (Pomnik nieznanego stiliagi, Dorosła córka młodego człowieka Wiktora Sławkina), „Politeja - Pismo Wydziału Studiów Międzynarodowych i Politycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego”, 11 (32), 2014, s. 395–411, ISSN 1733-6716 [dostęp 2024-07-31] (ang.).
- ↑ Marta Studenna-Skrukwa, Stiladzy – radziecki wariant pokolenia ’52 i jego obraz w filmie Stiladzy Walerego Todorowskiego, „Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej”, 54 (1), 2019, s. 175–191, ISSN 1230-5057 [dostęp 2024-08-04] (pol.).