Blych

Blych
Część Lędzin
Ilustracja
Widok na Blych oraz wzgórze Klimont
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

bieruńsko-lędziński

Miasto

Lędziny

Data założenia

XVIII wiek

W granicach Lędzin

1966–1975,
od 1991

SIMC

0944557[1][2]

Kod pocztowy

43-140

Tablice rejestracyjne

SBL

Położenie na mapie Lędzin
Mapa konturowa Lędzin, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Blych”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Blych”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Blych”
Położenie na mapie powiatu bieruńsko-lędzińskiego
Mapa konturowa powiatu bieruńsko-lędzińskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Blych”
Ziemia50°06′58″N 19°05′52″E/50,115989 19,097665

Blych[1][3] a. Blich[1][2] (niem. Bleiche) – część Lędzin[1][2][3] położona na południowym zachodzie miasta.

Historia

Nazwa Blych pochodzi od słowa blich (miejsce, w którym bielono płótno lniane), ze względu na to, że niegdyś w miejscu obecnego Blychu niemieccy tkacze bielili płótno lniane[4].

Tkaczy prawdopodobnie sprowadzono do Lędzin w ramach tzw. kolonizacji fryderycjańskiej przeprowadzonej w 1770[4]. Wtedy, na polecenie ówczesnego księcia pszczyńskiego Fryderyka Erdmanna, osadzono w rejonie lędzińskiego folwarku Kiełpowy około 300 ewangelickich uciekinierów z Kóz koło Bielska[4] (założyli oni tam Hołdunów). Według Ludwika Musioła[5] początki Blychu są nieco wcześniejsze i sięgają lat 40. XVIII wieku, kiedy to zarząd dominialny klucza lędzińskiego (obejmującego folwarki księcia pszczyńskiego w Lędzinach i okolicy) miał osadzić w tym rejonie kilku tkaczy narodowości niemieckiej i wyznania ewangelickiego[4]. Nowi mieszkańcy urządzili nad brzegiem istniejącego wtedy stawu blich płótna lnianego[4]. Ryszard Kaczmarek w monografii historycznej Lędziny. Zarys dziejów[6] potwierdza tezę Ludwika Musioła i pisze, że bielarze pojawili się w tym miejscu jeszcze przed założeniem Hołdunowa – prawdopodobnie około 1740[4]. Pszczyńska kamera książęca sfinansowała im budowę trzech podwójnych domów i zorganizowała całą produkcję oraz odbiór gotowego płótna[4]. Blich podupadł na początku XIX wieku ze względu na brak zamówień[4]. Mieszkańcy Blychu od tego czasu utrzymywali się głównie z pracy na roli[4].

W okresie II Rzeczpospolitej (1922–1939) Blych wchodził w skład gminy Lędziny[6][7]. W latach 1945–1951 Blych należał do gminy zbiorowej Lędziny, a w latach 1951–1954 do gminy Hołdunów. W latach 1954–1956 Blych wchodził w skład gromady Lędziny, którą zniesiono 1 stycznia 1956 w związku z nadaniem jej statusu osiedla[6]. W 1966 Lędziny otrzymały prawa miejskie[6][7] (wówczas Blych stał się częścią miasta), a w latach 1975–1991 wchodziły w skład miasta Tychy[6][7]. Dnia 2 kwietnia 1991 Lędziny odzyskały prawa miejskie[6][7], wtedy Blych stał się ponownie częścią usamodzielnionych Lędzin.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Państwowy rejestr nazw geograficznych
  2. 1 2 3 Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT.
  3. 1 2 Urząd Miasta Lędziny: Lędziny - Położenie. (pol.).
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Blych: Bielili (blichowali) i tkali. serwislokalny.com. (pol.).
  5. Ludwik Musioł Lędziny. Monografia historyczna, 1953
  6. 1 2 3 4 5 6 Franciszek Serafin Lędziny. Zarys dziejów, 1998
  7. 1 2 3 4 Urząd Miasta Lędziny: Lędziny - Rys historyczny. (pol.).