Bombardier Talent
 Talent 644 | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
od 1994 |
| Układ wagonów |
s+d+s |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
57-116 Mg[a] |
| Długość |
34,610–66,870 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc ciągła |
630–1.520 kW |
| Przyspieszenie rozruchu |
0,7–1,0 m/s² |
| Prędkość konstrukcyjna |
100–140 km/h |
| Parametry użytkowe | |
| Liczba miejsc siedzących |
80–199 |
Bombardier Talent – seria elektrycznych i spalinowych zestawów trakcyjnych, produkowanych od 1994 przez różne oddziały Bombardier Transportation.
Zespół ten został zaprojektowany przez Waggonfabrik Talbot tuż przed przejęciem firmy przez Bombardiera w 1995. Nazwa Talent pochodzi od niemieckiej nazwy TALbot LEichter Nahverkehrs-Triebwagen (ang. Talbot light suburban motor-coach).
Produkowany jest w wielu wariantach – wysoko- i niskopodłogowym, z napędem mieszanym z silnikami Diesla lub elektrycznymi, o różnej długości i składzie – 2, 3 lub 4 wagonowym.
Historia
Na przełomie 1995 i 1996 Waggonfabrik Talbot stworzył dwuczłonowy prototyp pojazdu Talent. Powstał on bez zamówienia na własny koszt w nadziei na poprawę trudnej sytuacji finansowej, w wyniku której przedsiębiorstwo w maju 1995 weszło w skład kanadyjskiego koncernu Bombardier Transportation. W krótkim czasie zespół został zamówiony m.in. przez Deutsche Bahn i niemieckich przewoźników regionalnych oraz Norges Statsbaner. 13 marca 1998 wyprodukowano pierwszy egzemplarz, którym była wersja trójczłonowa dla DB[1].
Użytkownicy
Uwagi
- ↑ występuje w różnych długościach i z różnymi napędami (diesel, elektryczny)
Przypisy
- ↑ Wagony spalinowe obcych zarządów obsługujące połączenia transgraniczne. W: Robert Kroma, Janusz Sosiński, Krzysztof Zintel: Normalnotorowe wagony silnikowe kolei polskich 1991–2013. Wyd. 1. Poznań: BWH Kolpress, 2014, s. 297-307, seria: Encyklopedia taboru. ISBN 978-83-933257-6-4. (pol.).