Boraczy Wierch
 Widok z Prusowa na Boraczy Wierch (najwyższy) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1248 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Węgierska Górka _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żywieckiego  | |
 49°31′38,2″N 19°11′56,9″E/49,527278 19,199139 | |
Boraczy Wierch (1248 m) – szczyt w Grupie Lipowskiego Wierchu i Romanki w Beskidzie Żywiecko-Orawskim[1].
Opis szczytu
Niektóre mapy i przewodniki podają wysokość 1244 (zob. np.[2]), co odnosi się do punktu pomiarowego na wysokości 1244,4. Punkt ten jednak leży kilka metrów poniżej szczytu. Boraczy Wierch znajduje się w grzbiecie, który od Rysianki (1322 m) biegnie w północno-zachodnim kierunku poprzez Lipowski Wierch (1324 m) i Boraczy Wierch do Redykalnego Wierchu (1144 m). Grzbiet ten oddziela doliny potoków Żabniczanka i Bystra. W północnym kierunku (do doliny Żabniczanki) opada z Boraczego Wierchu dość płytki grzbiet opływany przez dwa dopływy Żabniczanki (Boracza i Szyndzielny). W dolnej części tego grzbietu znajduje się hala Brandysia. Na przeciwną stronę, w południowym kierunku (do doliny Bystrej) opadają z Boraczego Wierchu dwa grzbiety; południowo-zachodni grzbiet Bacmańskiej Góry oddzielający dolinę potoku Z Gawłowskiego od doliny Śmierdzącego Potoku i krótki południowo-wschodni grzbiet oddzielający dolinki dwóch cieków Śmierdzącego Potoku[3]. Na stokach Boraczego Wierchu w dolnej części Śmierdzącego Potoku znajduje się źródło wody siarkowodorowej o leczniczych własnościach[4].
Przez szczyt i główny grzbiet Boraczego Wirchu biegnie granica między miejscowościami Żabnica (stoki północne) i Złatna (stoki południowe) – obydwie w województwie śląskim, w powiecie żywieckim[3]. Boraczy Wierch jest niemal całkowicie porośnięty lasem, ale na jego południowo-wschodnich stokach, po obydwu stronach wierzchołka istnieją trzy hale pasterskie: Bacmania po zachodniej stronie oraz Hala Gawłowska i Bieguńska po wschodniej stronie[3]. Prowadzi przez nie żółty szlak turystyczny, omijający jednak wierzchołek Boraczego Wierchu. Drugi, zielony szlak trawersuje dużo niżej północne stoki Boraczego Wierchu[2].
Nazwa
Na mapach austriackich szczyt ten miał nazwę Boracza, później na mapach PPWK pojawiła się błędna nazwa Motyków Wierch, pochodząca z przeniesienia na szczyt nazwy z Hali Motykowej (inna nazwa Hali Bacmańskiej). Komisja Nazewnicza Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w 1981 r. zatwierdziła nazwę Boraczy Wierch[5]. Na topograficznej mapie Geoportalu jest nazwa Gora Boracza[1], ale na lotniczej mapie Geoportalu, bazującej na bazującej na państwowym rejestrze nazw geograficznych jest Redykalny Wierch[3].
Szlaki turystyczne
Milówka – schronisko PTTK na Hali Boraczej – Lipowski Wierch – Schronisko PTTK na Hali Rysianka – Żabnica-Skałka
Rajcza – Zapolanka – Redykalny Wierch – Hala Bacmańska – hala Bieguńska – hala Lipowska – hala Rysianka – Romanka.
Przypisy
- 1 2 Geoportal. Mapa topograficzna 1:10 000 [online] [dostęp 2025-01-27].
- 1 2 Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 2, ISBN 978-83-7605-084-3.
- 1 2 3 4 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2025-01-27].
- ↑ Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 171, 175, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Aleksy Siemionow, Ziemia Wadowicka. Monografia turystyczno-krajoznawcza, Wadowice: Komisja Turystyki Górskiej Oddziału PTTK „Ziemia Wadowicka” w Wadowicach, 1984, s. 373.
