British and Irish Lions
![]() | ||
| Przydomek |
Lwy (Lions) | |
|---|---|---|
| Trener |
Warren Gatland (2017) | |
| Zawodnicy | ||
| Kapitan |
Sam Warburton (2017) | |
| ||
| Mecze | ||
| Pierwszy mecz Dunedin, Nowa Zelandia; 28 kwietnia 1888 Port Elizabeth, Kolonia Przylądkowa; 30 lipca 1891 | ||
| Najwyższe zwycięstwo Palmerston North, Nowa Zelandia; 28 czerwca 2005 | ||
| Najwyższa porażka Auckland, Nowa Zelandia; 16 lipca 1983 | ||
| Strona internetowa | ||
British and Irish Lions (z ang. „Brytyjskie i Irlandzkie Lwy”; 1888–1950 British Isles, 1950–2001 British Lions) – zespół rugby, w którym występują zawodnicy z reprezentacji Anglii, Irlandii, Szkocji i Walii.
Do drużyny powoływani są, co do zasady, zawodnicy występujący na arenie międzynarodowej, chociaż faktem jest, że Lwem może być również zawodnik bez kariery reprezentacyjnej.
Nazwa i symbole



Pierwotnie zespół używał nazwy Wyspy Brytyjskie. Podczas wyjazdu do Nowej Zelandii w 1950 roku oficjalnym przydomkiem stały się Lwy, po raz pierwszy użyte w tym kontekście przez brytyjskich dziennikarzy już w 1924 roku, w nawiązaniu do emblematu lwów na koszulkach i krawatach graczy. Do roku 2001 używano nazwy Brytyjskie Lwy, którą zmieniono na obecną, Brytyjskie i Irlandzkie Lwy, uwzględniającą niepodległość Irlandii. Często nazwa zespołu jest skracana - wówczas graczy określa się po prostu Lwami.
Jako że Lwy nie reprezentują jednego kraju, nie posiadają hymnu. Przed meczami w 2005 roku wprowadzono piosenkę „The Power of Four”, która jednak nie spotkała się z aprobatą kibiców.
Znakiem Lwów są połączone symbole czterech federacji: róża (Anglia), oset (Szkocja), koniczyna (Irlandia) i pióra, będące oznaką księcia Walii. Również strój Lwów oddaje mieszane pochodzenie drużyny. Czerwone koszulki odpowiadają koszulkom Walijczyków, białe spodenki to nawiązanie do graczy z Anglii, granatowe skarpety symbolizują Szkotów, a Irlandczycy reprezentowani są przez zielone wypustki na skarpetach.
Historia
Pierwszy wyjazd wspólnej reprezentacji Wielkiej Brytanii i Irlandii na półkulę południową miał miejsce w roku 1888. Pierwszy wyjazd był przedsięwzięciem dość ryzykownym, bez jakiejkolwiek gwarancji zysku, jednak sześć kolejnych tras, które miały miejsce do 1910 roku, pozyskały drużynie rzeszę sympatyków i powszechną aprobatę, jako reprezentacji Imperium Brytyjskiego.
Reprezentacja rugbystów Wielkiej Brytanii uczestniczyła również w Igrzyskach Olimpijskich 1900 i 1908, jednak tamte reprezentacje organizowane były niezależnie od drużyny późniejszych Lwów.
W 1949 federacje Home Nations, czyli krajów Wysp Brytyjskich, utworzyły Komitet Wyjazdowy (Touring Comitee), a po raz pierwszy wszyscy zawodnicy w składzie mieli na swoim koncie występy międzynarodowe w 1950 roku, przed tournée do Nowej Zelandii.
Współcześnie
Od 1989 roku zespół Lwów zwoływany jest regularnie co cztery lata (ostatnio w 2017 roku). Wcześniej, od 1924 roku, Brytyjskie Lwy spotykały się co trzy lata. Każdy z wyjazdów, a są to podróże głównie do krajów tzw. Trzech Narodów – Australii, RPA i Nowej Zelandii, składa się z serii spotkań przygotowawczych i meczów głównych (tests). Mecze sparingowe rozgrywane są zwykle przeciwko lokalnym klubom rugby lub reprezentacjom danych regionów. Zakończeniem cyklu są zazwyczaj trzy spotkania z krajem-gospodarzem. I tak na przykład w roku 2009 Lwy rozegrały spotkania z sześcioma południowoafrykańskimi klubami, reprezentacją B i, trzykrotnie, z drużyną Springbokke.
| Rok | Gospodarz | Kapitan | Trener | Najlepiej punktujący zawodnik w testmeczach | Wyniki meczów sparingowych | Wyniki testmeczów |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1888 | 27–6–2 | |||||
| 1891 | 17–0–0 | 3–0–0 | ||||
| 1896 | R. Walker | 17–0–0 | 3–0–1 | |||
| 1899 | 15–0–2 | 3–0–1 | ||||
| 1903 | 12–1–6 | 0–2–1 | ||||
| 1904 | 13–1–1 | 3–0–0 0–0–1 | ||||
| 1908 | George Harnett | 13–0–7 | 0–1–2 | |||
| 1910 | W Cail |
12–3–6 | 1–0–2 | |||
| 1910 | 1–0–0 | |||||
| 1924 | 9–2–6 | 0–1–3 | ||||
| 1927 | 4-0–0 | |||||
| 1930 | 19–0–4 | 1–0–3 0–0–1 | ||||
| 1936 | 1–0–0 | |||||
| 1938 | Col. B.C. Hartley | m.in. 2 spotkania z |
1–0–2 | |||
| 1950 | Surgeon Captain L.B. Osborne | 20–0–6:
|
0–1–3 2–0–0 | |||
| 1955 | Jack Siggins | 17–1–3 | 2-0–2 | |||
| 1959 | O.B. Glasgow | David Hewitt (16) | 26–0–2 | 2–0-0 1-0–3 | ||
| 1962 | 16–3–2 | 0–1-3 | ||||
| 1966 | 14–2–4:
|
2-0–0 0–0-4 | ||||
| 1968 | 15–0–1 | 0–1–3 | ||||
| 1971 | 21–0–1 | 2–1–1 | ||||
| 1974 | 18–0–0:
|
3–1–0 | ||||
| 1977 | 20–0–1:
|
1–0–3 | ||||
| 1977 | mecz u siebie przeciw |
1–0–0 | ||||
| 1980 | 14–0–0 | 1–0–3 | ||||
| 1983 | 12–0–2 | 0–0–4 | ||||
| 1986 | mecz u siebie, przeciw drużynie |
0–0–1 | ||||
| 1989 | 9–0–0 | 2–0–1 | ||||
| 1989 | mecz u siebie przeciw |
1–0–0 | ||||
| 1993 | 6–0–4 | 1–0–2 | ||||
| 1997 | 7–0–1 | 2–0–1 | ||||
| 2001 | 6–0–1:
|
1–0–2 | ||||
| 2005 | mecz u siebie, przeciw |
0–1–0 | ||||
| 2005 | 7–1–1:
|
0–0–3 | ||||
| 2009 | 6–1–0: | 1–0–2 | ||||
| 2013 | 6–0–1:
|
2–0–1 | ||||
| 2017 | 4-1-2
|
1-1-1 |

