Bruno Retailleau

Bruno Retailleau
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 listopada 1960
Cholet

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec

Partia

Republikanie

Bruno Retailleau (ur. 20 listopada 1960 w Cholet[1]) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta krajowy, od 2015 do 2017 prezydent regionu Kraj Loary, od 2024 minister spraw wewnętrznych, od 2025 przewodniczący Republikanów.

Życiorys

Absolwent Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu[1]. Był długoletnim współpracownikiem Philippe'a de Villiersa, pracował w założonych przez niego przedsiębiorstwach – parku tematycznym Puy du Fou, stacji radiowej Alouette i zajmującej się komunikacją szkole Sciencescom[2].

Od 1988 do 2015 był radnym departamentu Wandea[2]. W 1994 objął zwolniony przez Philippe'a de Villiersa mandat posła do Zgromadzenia Narodowego X kadencji, który wykonywał do 1997[3]. Również w 1994 dołączył do Ruchu dla Francji[2]. W kadencji 1998–2004 był wiceprzewodniczącym rady regionalnej Kraju Loary, zaś od 2010 do 2015 sprawował urząd przewodniczącego rady generalnej departamentu Wandea[1]. W 2004 został wybrany w skład francuskiego Senatu[4]. W 2009 Bruno Retailleau miał dołączyć do centroprawicowego rządu François Fillona. Philippe de Villiers sprzeciwiał się tej nominacji, do której ostatecznie nie doszło. W wyniku konfliktu w 2010 Bruno Retailleau opuścił Ruch dla Francji[1][2]. Dołączył następnie do Unii na rzecz Ruchu Ludowego, stając w 2012 na czele jej struktur departamentalnych w Wandei[1]. W 2014 uzyskał senacką reelekcję[4], w tym samym roku został nowym przewodniczącym klubu senackiego UMP[2].

W grudniu 2015 jako kandydat centroprawicy (w tym powstałych na bazie UMP Republikanów) zwyciężył w drugiej turze wyborów na prezydenta regionu (przewodniczącego rady regionalnej) Kraj Loary[5]. Zakończył pełnienie tej funkcji we wrześniu 2017 (po wprowadzeniu zakazu kumulacji mandatów zdecydował się na zachowanie miejsca w Senacie)[6]. Mandat senatora utrzymał następnie w wyborach w 2020[7]. W 2022 ubiegał się o przywództwo w partii, w grudniu tegoż roku w drugiej turze pokonał go jednak Éric Ciotti[8].

W czerwcu 2024 (wraz z większością przywódców ugrupowania) sprzeciwił się promowanej przez lidera Republikanów współpracy wyborczej ze Zjednoczeniem Narodowym[9]. We wrześniu 2024 objął urząd ministra spraw wewnętrznych w rządzie Michela Barniera[10]. Pozostał na tej funkcji także w powołanym w grudniu tego samego roku gabinecie François Bayrou, został wówczas także ministrem stanu[11]. W maju 2025 wybrano go na nowego przewodniczącego Republikanów; pokonał wówczas Laurenta Wauquieza z wynikiem ponad 74% głosów[12].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Bruno Retailleau. linternaute.com. [dostęp 2016-01-01]. (fr.).
  2. 1 2 3 4 5 Bruno Retailleau, Chouan en avant. liberation.fr, 2 września 2015. [dostęp 2016-01-01]. (fr.).
  3. ↑ Bruno Retailleau na stronie Zgromadzenia Narodowego XIV kadencji. [dostęp 2016-01-01]. (fr.).
  4. 1 2 Bruno Retailleau. senat.fr. [dostęp 2016-01-01]. (fr.).
  5. ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2016-01-01]. (fr.).
  6. ↑ C'est officiel, Bruno Retailleau ne sera plus président de la région Pays de la Loire. 20minutes.fr, 8 września 2017. [dostęp 2017-10-14]. (fr.).
  7. ↑ Résultats des élections sénatoriales 2020. senat.fr. [dostęp 2020-09-27]. (fr.).
  8. ↑ Emmanuel Galiero, Marion Mourgue: Éric Ciotti remporte la présidence des Républicains. lefigaro.fr, 11 grudnia 2022. [dostęp 2025-05-19]. (fr.).
  9. ↑ Salomé Robles: Législatives: Bruno Retailleau estime qu'Éric Ciotti a été „dissous dans le bloc du Rassemblement national”. bfmtv.com, 19 czerwca 2024. [dostęp 2025-05-19]. (fr.).
  10. ↑ La composition du gouvernement de Michel Barnier. info.gouv.fr, 21 września 2024. [dostęp 2024-09-22]. (fr.).
  11. ↑ La composition du gouvernement de François Bayrou. info.gouv.fr, 23 grudnia 2024. [dostęp 2024-12-23]. (fr.).
  12. ↑ Interior minister Bruno Retailleau wins vote to lead the conservatives in France. france24.com, 18 maja 2025. [dostęp 2025-05-19]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.