Buczyny
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
88[1] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
68-212[2] |
| Tablice rejestracyjne |
FZA |
| SIMC |
0915722 |
Położenie na mapie gminy Trzebiel _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu żarskiego  | |
 51°36′17″N 14°46′52″E/51,604722 14,781111[3] | |
Buczyny (do 1945 niem. Buckoka) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminie Trzebiel.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Obecna nazwa została administracyjnie zatwierdzona 12 listopada 1946[4].
Największą atrakcją turystyczną wsi jest założony przez Centrum Sorabistyczne Łużyc Wschodnich skansen z oryginalnymi chatami łużyckimi oraz drewnianą karczmą, w której podawane są regionalne potrawy (chleb i ser)[5].
W miejscowości był przystanek kolejowy Buczyny.
Zabytki
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:
- zagroda nr 7, z końca XVIII wieku, XIX wieku
- dom, drewniany
- szopa, drewniana
- szopa, gliniana.
Przypisy
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 103 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 12266
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ POLSKA - Nawigator turystyczny, Tomasz Kaliński, wyd. 4, Warszawa: Carta blanca, 2009, ISBN 978-83-61444-46-6, OCLC 460867887.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 134. [dostęp 2013-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-30)].
