Budowieja
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet |
Opsa |
| Populacja (2019) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 55°27′15″N 26°39′06″E/55,454167 26,651667 | |
Budowieja (biał. Будавея; ros. Будовея) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Opsa.
Inna nazwa wsi to Budowieje[2].
Historia
W czasach zaborów ówczesny folwark leżał w granicach Imperium Rosyjskiego[3].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[4] (od 1926 w województwie wileńskim[5]), w powiecie brasławskim, w gminie Widze[2][6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 11 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 15 osób[6].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Widzach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Opsie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Widzach[7].
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
- 1 2 3 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 17.
- ↑ Budowieja, folwark, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 260.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- 1 2 Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 14.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 187.
Linki zewnętrzne
- Budowieja, folwark, powiat nowoaleksandrowski, gmina Widze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 260.