Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu

Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu
Zabytek: nr rej. 366/A/87 z 03.12.1987
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

 Radom

Adres

ul. Żeromskiego 35

Styl architektoniczny

neorenesans

Architekt

Henryk Marconi, Ludwik Radziszewski

Kondygnacje

2

Ukończenie budowy

1852

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu”
Ziemia51°24′06,14″N 21°09′15,54″E/51,401706 21,154317

Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego – zabytkowy budynek znajdujący się w Radomiu, przy ulicy Żeromskiego 35. Obiekt jest częścią szlaku turystycznego Zabytki Radomia[1].

Historia

Widok skweru przed budynkiem Towarzystwa nocą
Dawny budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego.
Widok w kierunku domu Podworskich i domu Staniszewskich

Neorenesansowy gmach projektu Henryka Marconiego i Ludwika Radziszewskiego został wzniesiony w 1852 jak siedziba dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, ziemiańskiej instytucji bankowej założonej w 1825 z inicjatywy Franciszka Ksawerego Druckiego Lubeckiego, ministra skarbu Królestwa Polskiego. Radomski oddział Towarzystwa mieścił się w budynku do 1922. W latach 1922–1933 gmach był siedzibą Banku Ziemiańskiego w Warszawie. Od 1933 budynek zajmowały różne instytucje oświatowe[2]. Razem ze ścianą szczytową domu Podworskich gmach Towarzystwa stanowi tło zrewitalizowanego w 2013 skweru[3].

Architektura

Gmach Towarzystwa to jednopiętrowy, neorenesansowy budynek skierowany frontem w kierunku ulicy Żeromskiego. Siedmioosiową fasadę zdobią dwa skrajne, piętrowe ryzality dekorowane boniowaniem i balkonami oraz środkowy, parterowy ryzalit wejścia głównego z ozdobnym kartuszem herbowym[2][4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Szlak Turystyczny Zabytki Radomia. Centrum Informacji Turystycznej w Radomiu.
  2. 1 2 J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 29
  3. ↑ Fontanny trysnęły. Muzyka, światło, kąpiel. gazeta.pl/radom. [dostęp 2013-07-19]. (pol.).
  4. ↑ A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, Radom 2005, s. 50
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.