Bulin

Bulin

wieś
Głaz narzutowy w Bulinie
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	nowosolski
Gmina	Kożuchów
Liczba ludności (2022)	18[1]
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	67-120[2]
Tablice rejestracyjne	FNW
SIMC	0910305
Położenie na mapie gminy Kożuchów Bulin
Położenie na mapie Polski Bulin
Położenie na mapie województwa lubuskiego Bulin
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego Bulin
51°44′04″N 15°31′54″E/51,734444 15,531667[3]

Bulin (niem. Bullendorf (1791)^[4],Bulndorf (1295)^[5], dawniej Błoniec) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie nowosolskim, w gminie Kożuchów.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

W miejscowości znajduje się jedno stanowisko archeologiczne z okresu epoki kamienia i jedno z okresu epoki brązu. W Bulinie znaleziono rdzeń krzemienny z okresu mezolitu^[6]. W okolicy miejscowości znajduje się stanowisko archeologiczne wpisane do ewidencji zabytków jako osada^[7].

Pierwsza wzmianka o wsi Bulin pojawia się w dokumentach z 1295 roku^[4]. Na początku XIV w. wieś stanowiła własność nieznanego rycerza. Kolejnym właścicielem od 1338 roku był Petrus Lybing, który kilka lat później przekazał wieś zakonowi augustianów z Żagania. Zostało to potwierdzone przez księcia głogowsko-żagańskiego Henryka V w 1347 roku i ponownie Henryka XI w 1476 roku. W XVII w. właścicielem Bulina był burmistrz Kożuchowa Johann Caspar John.

W roku 1774 Bulin wymieniany jest w ewidencji dóbr zakonu jezuitów z Otynia. Po sekularyzacji zakonu w końcu XVIII w. miejscowość stała się własnością szlachecką. W 1765 roku wartość wsi określono jako 3378 talarów. W 1791 roku w Bulinie znajdowały się między innymi: wiatrak, dwa gospodarstwa (wolne) i folwark. Mieszkało tam także 6 rzemieślników i 3 ogrodników^[8]. W 1830 roku w miejscowości znajdowało się 18 domów i drewniany zamek. Bulin zamieszkiwało wtedy 102 ludzi^[6]. W połowie XIX w. w miejscowości były: wiatrak, osiemnaście domów, młyn wodny i folwark^[8]. Niewielki dwór wzniesiony został w 1868 roku przez rodzinę von Czettrtz-Neuhauss. Ostatnim właścicielem przed II wojną światową był Feliks Neubert.

Po wojnie znajdowało się tutaj niewielkie gospodarstwo państwowe, a dwór był wykorzystywany zarówno w celach administracyjnych, jak i mieszkaniowych^[9]. Dwór jest w rękach prywatnych i mieści się tutaj gospodarstwo agroturystyczne^[10].

W lasach niedaleko Bulina znajdują się ciężko zauważalne pozostałości fortyfikacji polowej usypanej z ziemi a także częściowo zasypana, kamienna studnia^[6].

Liczba mieszkańców miejscowości w poszczególnych latach^[11]:

Od 1998 do 2021 roku liczba osób mieszkających w Bulinie zmniejszyła się o 52,6%.

• Pomnik przyrody nieożywionej – głaz narzutowy „Czarci kamień” o wymiarach 2x2x3 m, „bohater” licznych legend^[16]
• za miejscowością znajduje się poniemiecki cmentarz
• Dwór barokowy przebudowany w stylu neogotyckim^[6]

• 
  „Czarci kamień”
• 

• Stanisław Kowalski, Zabytki województwa zielonogórskiego, Zielona Góra 1987
• Zespół pod redakcją Tomasza Andrzejewskiego, Kożuchów Zarys dziejów, Kożuchów 2003