Carabiniere (1909)

Carabiniere
ilustracja
Klasa

niszczyciel

Typ

Soldato

Historia
Stocznia

Ansaldo, Genua

Położenie stępki

7 listopada 1905

Wodowanie

12 października 1909

 Regia Marina
Wejście do służby

26 stycznia 1910

Wycofanie ze służby

7 maja 1925

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 407 ton
pełna: 424 t

Długość

całkowita: 65 metrów
64,4 m na KLW

Szerokość

6,1 m

Zanurzenie

2,1 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania
3 kotły
moc 6000 KM
2 śruby
Prędkość

28,5 węzła

Zasięg

1600 Mm przy prędkości 12 węzłów

Uzbrojenie
4 działa kal. 76 mm (4 x I)
10 min
Wyrzutnie torpedowe

3 x 450 mm (3 x I)

Załoga

50

Carabiniere – włoski niszczyciel z początku XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jedna z jedenastu jednostek typu Soldato. Okręt został zwodowany 12 października 1909 roku w stoczni Ansaldo w Genui, a do służby w Regia Marina wszedł w styczniu 1910 roku. W 1921 roku jednostka została przeklasyfikowana na torpedowiec, a z listy floty została skreślona w maju 1925 roku.

Projekt i budowa

„Carabiniere” był jednym z jedenastu bliźniaczych niszczycieli typu Soldato – ostatniej serii jednostek tej klasy wzorowanych na projektach stoczni brytyjskich[1]. Okręty, zaprojektowane w stoczni Ansaldo, zbliżone były wielkością i parametrami do typu Nembo, lecz posiadały szereg udoskonaleń wynikających z doświadczeń eksploatacyjnych poprzedników[2][3]. W odróżnieniu od jednostek I grupy, które miały kotły opalane węglem, na „Carabiniere” zamontowano kotły przystosowane do paliwa płynnego[4].

Okręt został zbudowany w stoczni Ansaldo w Genui[5][6]. Stępkę niszczyciela położono 7 listopada 1905 roku, został zwodowany 12 października 1909 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 26 stycznia 1910 roku[5].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 65 metrów (64,4 metra na linii wodnej), szerokości 6,1 metra i zanurzeniu 2,1 metra[5][7]. Wyporność normalna wynosiła 407 ton, a pełna 424 tony[5]. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały większą moc, pomiędzy 6269 a 6911 KM), do których parę dostarczały trzy kotły Thornycroft[5]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 28,5 węzła[5][7][a]. Zasięg wynosił 1600 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 400 Mm przy prędkości 24 węzłów)[5].

Niszczyciel był uzbrojony w cztery pojedyncze działa dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF Ansaldo M1897 L/40[5]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, a szybkostrzelność 15 strz./min[9]. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (17,7 cala), na jego pokładzie można było umieścić 10 min morskich[5].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 47 podoficerów i marynarzy[5].

Służba

1 lipca 1921 roku niszczyciel został przeklasyfikowany na torpedowiec[5]. Jednostka służyła do 7 maja 1925 roku, kiedy została skreślona z listy floty[5].

Uwagi

  1. ↑ Według The Naval Annual 1912 prędkość maksymalna wynosiła 30 węzłów[8].

Przypisy

  1. ↑ Ivan Gogin: "Soldati", 2nd (ALPINO) group destroyers (1910). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  2. ↑ Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 268.
  3. ↑ Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001, s. 182.
  4. ↑ Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 66.
  5. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 67.
  6. ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.
  7. 1 2 J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.
  8. ↑ T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1912. Portsmouth: 1912, s. 258.
  9. ↑ Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.

Bibliografia

  • T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1912. Portsmouth: J. Griffin and Co., 1912. (ang.).
  • Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7.
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: "Soldati", 2nd (ALPINO) group destroyers (1910). Navypedia. [dostęp 2017-09-10]. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Robert Jackson: Niszczyciele, fregaty i korwety. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2001. ISBN 83-1109-273-7.
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.