Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Oparówce
| kościół filialny | |||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Wiśniowa ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu strzyżowskiego ![]() | |||||||||||||||
Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Oparówce – zabytkowa dawna cerkiew greckokatolicka w Oparówce, założona w pierwszej połowie XVI wieku i wymurowana w stylu neoromańskim w latach 1909–1911. Od 1947 użytkowana przez Kościół łaciński, od 1962 stanowi kościół filialny parafii w Wysokiej Strzyżowskiej.
Świątynię wraz z dzwonnicą, starodrzewem i cmentarzem wpisano w 2004 do rejestru zabytków[1]. Jest klasycznym przykładem cerkwi w stylu ukraińskiego historyzmu (tak zwanego ukraińskiego stylu narodowego).
Historia obiektu
Parafia prawosławna istniała w Oparówce od pierwszej połowy XVI wieku[2] – zgodnie z tradycją odnotowaną w 1743 została wystawiona dzięki opiece zakonu cysterskiego, a opactwo w Koprzywnicy posiadało Oparówkę od 1522[3]. W 1936 w archiwum cerkwi św. Paraskewy w Rzepniku miał znajdować się akt nadania cerkwi w Oparówce przez cystersów z Koprzywnicy jej budowniczemu, popowi Hnatowi, z datą 1513. Data ta budzi wątpliwość, ponieważ wieś należała wówczas do Trzecieskich[3]. Pierwsza pewna wzmianka o cerkwi w Oparówce pochodzi z 1559, gdy właścicielem wsi zostało opactwo benedyktynów w Tyńcu i cerkiew została ponownie uposażona[3]. Parafia grekokatolicka powstała poprzez przystąpienie do unii brzeskiej przypuszczalnie jeszcze przed 1691, kiedy unię przyjęła cała eparchia przemyska[2]. W 1700 obok pierwotnej cerkwi powstała nowa, również drewniana[2]. Z 1743 pochodzi pierwszy opis cerkwi sporządzony w ramach wizytacji kościelnej dekanatu dukielskiego, który potwierdza, że nosiła wezwanie Narodzenia Najświętszej Marii Panny[2]. W 1775 pożar zniszczył księgi parafialne[4]. W 1799 podczas regulacji eparchii przemyskiej cerkiew utraciła status parafii[5]. W latach 1880–1885 podupadająca świątynia została odbudowana z inicjatywy dziekana krośnieńskiego ks. Teodora Mereny przy zachowaniu wcześniejszego prezbiterium[5].
Przed 1906 parafia została przywrócona. Obecna murowana cerkiew powstała w stylu neoromańskim[6] według projektu Wasyla Nahirnego i przy wsparciu finansowym diaspory rusińskiej ze Stanów Zjednoczonych w latach 1909–1911[7]. 7 lutego 1912 cerkiew konsekrował ks. Merena[8]. W 1912 rozebrana została drewniana cerkiew, wykonana techniką zrębową z dachem kalenicowym, wraz z gotyckim portalem drewnianym z 1700 o nadprożu w formie spłaszczonego oślego grzbietu[9][a]. Prace przy nowej świątyni trwały do 1914, kiedy wzniesiono również niezachowaną do dzisiaj wolnostojącą dzwonnicę drewnianą[8]. W okresie międzywojennym parafia należała do Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny. W 1922 Andrzej Łaboraj ze Lwowa wykonał ikonostas z bogatą dekoracją rzeźbiarską. W 1932 polichromię figuralno-ornamentalną wykonał Pawło Zaporiżśkyj.
Po wysiedleniach miejscowej ludności w latach 1945–1946 oraz w ramach akcji „Wisła” w 1947 cerkiew została przejęta przez katolików rzymskich. W 1947 świątynię zaadaptowano na potrzeby obrządku rzymskokatolickiego, zachowując całość pierwotnego wyposażenia i utworzono ekspozyturę parafii w Dobrzechowie, włączoną w 1962 po śmierci ks. Stanisława Cembrucha, przybyłego z grupą wysiedleńców ze wschodu, jako filia do parafii w Wysokiej Strzyżowskiej[6]. W 1949 obok cerkwi wzniesiono niewielką drewnianą dzwonnicę. W latach 2005–2012 wykonano kompleksową konserwację obiektu[10].
Galeria
Elewacja frontowa
Widok od strony prezbiterium- Wnętrze
Dzwonnica przed remontem
Na cmentarzu
Uwagi
Przypisy
- 1 2 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2020-02-02].
- 1 2 3 4 Nowak 2016 ↓, s. 119.
- 1 2 3 Nowak 2016 ↓, s. 118.
- ↑ Nowak 2016 ↓, s. 120.
- 1 2 3 Nowak 2016 ↓, s. 122.
- 1 2 Kościół w Oparówce [online], Parafia w Wysokiej Strzyżowskiej [dostęp 2025-02-14] [zarchiwizowane z adresu 2018-05-10].
- ↑ Nowak 2016 ↓, s. 122, 124.
- 1 2 Nowak 2016 ↓, s. 124.
- ↑ Olszański 2007 ↓, s. 82.
- ↑ Nowak 2016 ↓, s. 127.
Bibliografia
- Damian Nowak, Zarys dziejów parafii i cerkwi w Oparówce, „Strzyżowski Rocznik Muzealny”, 2, 2016, s. 117–138.
- Henryk Olszański, Zamieszańcy. Studium etnograficzne, Sanok: Muzeum Budownictwa Ludowego, 2007, ISBN 978-83-915210-5-2, OCLC 825137468.
.jpg)
_location_map.png)


