Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Zimnie
| cerkiew filialna | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski w 1939 r. _location_map.png) | |||||||||||||||
| 50,50570°N 23,72283°E/50,505700 23,722830 | |||||||||||||||
.svg.png){kind=small}
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej – nieistniejąca cerkiew filialna Zaśnięcia Matki Bożej we wsi Zimno, położonej w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów.
Pierwsze udokumentowane informacje dotyczące istnienia cerkwi prawosławnej w miejscowości pochodzą z rejestru podatkowego z 1531 r.[1] W 1743 r. wybudowana została kosztem miejscowej ludności rusińskiej nowa świątynia jako unicka. Drewniana cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy pokryta była gontem, posiadała łącznie trzy małe kopuły[2]. Od 1875 r. prawosławna. Wraz z cerkwią w miejscowości Ratyczów stanowiła filię parafii Żerniki. W 1879 r. wybudowano oddzielną dzwonnicę[3]. W 1882 r. kosztem miejscowej ludności przeprowadzony został remont świątyni[4]. W 1914 r. wierni świątyni zwrócili się do zarządu diecezjalnego z prośbą budowy nowej świątyni, do czego jednak nie doszło w związku z wybuchem I wojny światowej[5]. Cerkiew została rozebrana 27 czerwca 1938 r. w ramach akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej[6].
Przypisy
- ↑ Źródła dziejowe. Tom XVIII, Warszawa, 1902 r., s. 244.
- ↑ ЦДIА, фонд 693, опис 1, справа 586; APL, KGKCh, sygn. 774.
- ↑ ЦДIА, фонд 693, опис 1, справа 453, аркуш 17.
- ↑ ЦДIА, фонд 693, опис 1, справа 586.
- ↑ APL, ChKP, sygnatura 3931.
- ↑ Memoriał prawosławnych pow. tomaszowskiego i zamojskiego do władz państwowych. W: M. Siwicki, Dzieje konfliktów polsko-ukraińskich, t. I, Warszawa 1992, ss. 124–127.