Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Rudce (drewniana)

Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Rudce
Zabytek: nr rej. A-249 z dnia 28.09.1982[1]
Świątynia nieczynna kultowo
Ilustracja
Elewacja boczna
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Rudka

Wyznanie

katolickie

Kościół

greckokatolicki

Wezwanie

Zaśnięcie NMP

Położenie na mapie gminy Sieniawa
Mapa konturowa gminy Sieniawa, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Rudka, cerkiew drewniana”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rudka, cerkiew drewniana”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Rudka, cerkiew drewniana”
Położenie na mapie powiatu przeworskiego
Mapa konturowa powiatu przeworskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Rudka, cerkiew drewniana”
Ziemia50°13′21,5″N 22°37′18,9″E/50,222639 22,621917

Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Rudce – drewniana cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Rudce koło Przeworska.

Cerkiew w Rudce to jeden z najcenniejszych zabytków architektury drewnianej na terenie Polski południowo-wschodniej[2]. Reprezentuje archaiczny typ świątyni sięgający swoją formą do średniowiecznej architektury cerkiewnej[3]. Została włączona do szlaku architektury drewnianej.

Historia

Cerkiew zbudowana została w 1693. W XVIII w. przekształceniu uległa nawa (zlikwidowanie przydachu na rysiach, zastąpienie go podcieniem) i babiniec (wzniesiono nad nim nową wieżę). W 1924 cerkiew przesunięto o 20 m w celu budowy nowej murowanej świątyni. Od tego czasu przestała pełnić funkcje kultowe. Po 1947 po wysiedleniu ludności ukraińskiej opuszczona. Remontowana w 1958. W 1986 zniszczeniu uległa wieża nad babińcem przez złamane drzewo. W 1988 i latach 90. XX w. remontowana. Generalny remont przeprowadzono w latach 2011–2012, ale nie odtworzono zniszczonej wieży[2].

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2018-07-17].
  2. 1 2 Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. PRO CARPATHIA, Rzeszów 2015, s. 103. ISBN 978-83-61577-68-3. OCLC 922211420.
  3. ↑ Stanisław Kryciński: Pogórze Przemyskie. Mapa turystyczna. Komentarz do mapy.. Wydawnictwo DEMART, Warszawa 2006, s. 2. ISBN 83-7427-274-0.

Bibliografia

  • Wędrówki podkarpackie. Przewodnik turystyczny, Jan Sołek (red.), Stanisław Orłowski, Rzeszów: Podkarpacka Regionalna Organizacja Turystyczna, 2004, ISBN 83-918711-1-8, OCLC 749713440.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.