Charbrowo

Charbrowo
wieś
Ilustracja
Pałac rodziny von Somnitz
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

lęborski

Gmina

Wicko

Liczba ludności (2022)

741[1]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

84-352[2]

Tablice rejestracyjne

GLE

SIMC

0752480

Położenie na mapie gminy Wicko
Mapa konturowa gminy Wicko, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Charbrowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Charbrowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Charbrowo”
Położenie na mapie powiatu lęborskiego
Mapa konturowa powiatu lęborskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Charbrowo”
Ziemia54°40′38″N 17°35′58″E/54,677222 17,599444[3]
Herb von Somnitz

Charbrowo (kaszb. Charbrowò lub też Chabrowò, niem. Charbrow)[4] – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie lęborskim, w gminie Wicko przy drodze wojewódzkiej nr . Wieś jest siedzibą sołectwa, w skład którego wchodzą również miejscowości Krakulice, Charbrowski Bór, Podroże i Cegielnia Charbrowska.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Historia

W wieku XIII wieś, a właściwie jej tereny należały do kasztelanii białogardzkiej. W roku 1286 książę gdański Mściwój II nadał dobra charbrowskie biskupowi włocławskiemu. W 1564 roku wieś została nabyta przez rodzinę Wejherów, a już 40 lat później poprzez małżeństwo właścicielami Charbrowa stali się Krokowscy. Im przypisuje się budowę kościoła, którą ukończono w roku 1669. Od lat 1680-tych odbywały się we wsi polskie nabożeństwa kalwińskie, jednakże z czasem wspólnota przeszła na luteranizm[5]. Wówczas Charbrowo należało już do Somnitzów, którzy piastowali w XVII i XVIII wieku najważniejsze urzędy w powiecie lęborskim. Z czasem drogą koligacji stworzyli jedno z największych latyfundiów w tej części Pomorza. Ostatni z Somnitzów opuścił Charbrowo w 1945 roku. Podobno przed zdobyciem wsi przez wojska radzieckie udało mu się ukryć zbiory swojej potężnej biblioteki, nieodnalezionej do dnia dzisiejszego[6].

Zabytki

Według rejestru zabytków NID[7] na listę zabytków wpisane są:

  • kościół pw. św. Józefa, z drugiej poł. XVII, nr rej.: A-189 z 31.10.1960, posiada bielone elewacje, niewielkie prezbiterium i czworoboczną wieżyczkę w połowie wciągniętą w fasadę. Cenny renesansowo-barokowy wystrój[8];
  • barokowy zespół pałacowy, z drugiej poł. XVII - XX, nr rej.: A-1180 z 21.07.1987:
    • pałac składa się z dwóch piętrowych skrzydeł, krytych dachem czterospadowym, położonych względem siebie pod kątem 90 stopni. Skrzydło zachodnie z 1660 jest zaznaczone barokowymi szczytami, skrzydło południowe z poł. XIX w. Między nimi ośmioboczna dwupiętrowa wieża kryta hełmem. Nad portykiem z sześcioma kolumnami doryckimi, w którym jest głównym wejściem, znajduje się herb rodziny von Somnitz.
    • park ze zniszczonym klasycystycznym grobowcem rodowym von Somnitzów[8].

Sport

We wsi działa klub sportowy Chrobry Charbrowo, grający obecnie w słupskiej klasie okręgowej.

Zobacz też

Kościół pw. św. Józefa

Przypisy

  1. ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 142 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15064
  4. ↑ Dr F. Lorentz: Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem. ISBN 978-83-60437-22-3.
  5. ↑ Eberhard Gresch: Im Blickpunkt der Geschichte der Reformation: Evangelisch-Reformierte in (Ost-)Preußen. 2012, s. 13.
  6. ↑ Lębork Łeba Słowiński Park Narodowy "Ziemia Lęborska" Wiesław Budkowski Przemysław Mikusiński. 2002
  7. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 60 [dostęp 2020-03-15].
  8. 1 2 Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 235, ISBN 978-83-7495-133-3.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.