Chotarz

Chotarz
część wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

tatrzański

Gmina

Kościelisko

Część miejscowości

Kościelisko

Strefa numeracyjna

18

Kod pocztowy

34-511[1]

Tablice rejestracyjne

KTT

SIMC

0468476

Położenie na mapie gminy Kościelisko
Mapa konturowa gminy Kościelisko, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Chotarz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Chotarz”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Chotarz”
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Chotarz”
Ziemia49°16′59″N 19°53′09″E/49,283056 19,885833[2]

Chotarz – część wsi Kościelisko w Polsce w województwie małopolskim, w powiecie tatrzańskim, w gminie Kościelisko[3][4]. Wzmiankowany w 1676 roku jako łąka Hotarz, która z nadania króla Jana III Sobieskiego znajdowała się w rękach sołtysów Podczerwińskich z Podczerwonego[5].

W latach 1975–1998 Chotarz administracyjnie należał do województwa nowosądeckiego.

Nazwa pochodzi zapewne od apelatywu chotar, oznaczającego w gwarach góralskich z Podtatrza duży obszar łąk (pól) należących do jednego właściciela lub wręcz cały obszar gruntów użytkowych wsi[6]. Jest on zapożyczeniem z języka słowackiego (chotár 'tereny należące do wsi (miasta), gmina katastralna' lub 'granica między terenami, należącymi do różnych jednostek administracyjnych').

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 521 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16381
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. ↑ Edmund Długopolski, Przywileje sołtysów podhalańskich, 1914–1921, s. 26.
  6. ↑ Wanda Herniczek-Morozowa: Terminologia polskiego pasterstwa górskiego. Część I. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1975, s. 50, seria: Prace Instytutu Języka Polskiego nr 4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.