Christof Innerhofer

Christof Innerhofer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1984
Bruneck

Klub

G.S. Fiamme Gialle

Wzrost

186 cm

Debiut w PŚ

12.11 2006, Levi
(DNF1 – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

10.12 2006, Reiteralm (24. – superkombinacja)

Pierwsze podium w PŚ

28.12 2008, Bormio
(1. – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebro Soczi 2014 Zjazd
brąz Soczi 2014 Superkombinacja
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Supergigant
srebro Ga-Pa 2011 Superkombinacja
brąz Ga-Pa 2011 Zjazd
Puchar Świata (Superkombinacja)
2. miejsce
2010/2011
Strona internetowa

Christof Innerhofer (ur. 17 grudnia 1984 r. w Bruneck) – włoski narciarz alpejski, dwukrotny medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 29 listopada 1999 roku w San Vigilio, gdzie w zawodach FIS Race zajął 52. miejsce w slalomie. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 12 listopada 2006 roku w Levi, gdzie nie ukończył pierwszego przejazdu slalomu. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 10 grudnia 2006 roku w Reiteralm, zajmując 24. miejsce w superkombinacji. Nieco ponad dwa lata później, 28 grudnia 2008 roku w Bormio, po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ od razu zwyciężając w zjeździe (wystartował wtedy z nr 1). Do tego momentu jego najlepszym wynikiem była czwarta lokata w supergigancie w Beaver Creek trzy tygodnie wcześniej. W kolejnych sezonach jeszcze parokrotnie plasował się w czołowej trójce zawodów, w tym w sezonie 2012/2013 odnosząc trzy zwycięstwa. Ogólnie najlepiej wypadł jednak w sezonie 2010/2011, kiedy był ósmy w klasyfikacji generalnej i zjazdu oraz drugi w klasyfikacji superkombinacji (wyprzedził go tylko Chorwat Ivica Kostelić).

W 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, gdzie zajął 38. miejsce w zjeździe, a rywalizacji w superkombinacji nie ukończył. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata w Val d’Isère, gdzie był bardzo blisko medalu w supergigancie. Ostatecznie jednak walkę o podium przegrał z Norwegiem Akselem Lundem Svindalem o 0,05 s i zajął czwarte miejsce. Na tych samych mistrzostwach był też dziesiąty w zjeździe i czternasty w superkombinacji. W 2010 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Vancouver dwukrotnie znajdując się w pierwszej dziesiątce: w supergigancie był szósty a w superkombinacji ósmy. Największe sukcesy osiągnął podczas mistrzostw świata w Ga-Pa, gdzie wystartował w trzech konkurencjach i zdobył trzy medale. Zwyciężył tam w supergigancie, był drugi w superkombinacji oraz trzeci w zjeździe. Z mistrzostw świata w Schladming w 2013 roku wrócił bez medalu; jego najlepszym wynikiem było siódme miejsce w supergigancie. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku i już w pierwszym starcie, biegu zjazdowym, zdobył srebrny medal. Rozdzielił tam na podium Austriaka Matthiasa Mayera i Norwega Kjetila Jansruda. Następnie zajął trzecie miejsce w kombinacji, przegrywając tylko z Sandro Vilettą ze Szwajcarii i Ivicą Kosteliciem. Na tych samych igrzyskach wystartował również w supergigancie, ale nie ukończył rywalizacji.

Osiągnięcia

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
19. 15 lutego 2010 Kanada Whistler Zjazd 1:55,58 +1,27 Szwajcaria Didier Defago
6. 19 lutego 2010 Kanada Whistler Supergigant 1:30,73 +0,39 Norwegia Aksel Lund Svindal
8. 21 lutego 2010 Kanada Whistler Superkombinacja 2:46,45 +1,53 Stany Zjednoczone Bode Miller
2. 9 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Zjazd 2:06,23 +0,06 Austria Matthias Mayer
3. 14 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Superkombinacja 2:45,67 +0,47 Szwajcaria Sandro Viletta
DNF 16 lutego 2014 Rosja Krasnaja Polana Supergigant 1:18,14 - Norwegia Kjetil Jansrud
14. 13 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Superkombinacja 2:06,52 +3,23 Austria Marcel Hirscher
17. 15 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Zjazd 1:40,25 +1,98 Norwegia Aksel Lund Svindal
16. 16 lutego 2018 Korea Południowa Pjongczang Supergigant 1:24,44 +1,46 Austria Matthias Mayer
DNF 7 lutego 2022 Pekin Zjazd 1:42,69 - Szwajcaria Beat Feuz
DNF 8 lutego 2022 Pekin Supergigant 1:19,94 - Austria Matthias Mayer
10. 10 lutego 2022 Pekin Superkombinacja 2:31,43 +4,37 Austria Johannes Strolz
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas zawodów Strata Zwycięzca
DSQ 8 lutego 2007 Szwecja Åre Superkombinacja 2:28,99 - Szwajcaria Daniel Albrecht
38. 11 lutego 2007 Szwecja Åre Zjazd 1:48,30 +3,62 Norwegia Aksel Lund Svindal
4. 4 lutego 2009 Francja Val d’Isère Supergigant 1:20,48 +1,07 Szwajcaria Didier Cuche
10. 7 lutego 2009 Francja Val d’Isère Zjazd 2:08,62 +1,61 Kanada John Kucera
15. 9 lutego 2009 Francja Val d’Isère Superkombinacja 2:27,37 +4,37 Norwegia Aksel Lund Svindal
1. 9 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Supergigant 1:38,31 - -
3. 12 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Zjazd 1:59,17 +0,76 Kanada Erik Guay
2. 14 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Superkombinacja 2:54,51 +1,01 Norwegia Aksel Lund Svindal
7. 6 lutego 2013 Austria Schladming Supergigant 1:24,91 +1,09 Stany Zjednoczone Ted Ligety
14. 9 lutego 2013 Austria Schladming Zjazd 2:03,27 +2,08 Norwegia Aksel Lund Svindal
DNF2 11 lutego 2013 Austria Schladming Superkombinacja 2:59,37 - Stany Zjednoczone Ted Ligety
18. 5 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Supergigant 1:15,68 +1,34 Austria Hannes Reichelt
24. 7 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Zjazd 1:43,18 +2,12 Szwajcaria Patrick Küng
18. 8 lutego 2015 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Superkombinacja 2:36,10 +2,20 Austria Marcel Hirscher
4. 6 lutego 2019 Szwecja Åre Supergigant 1:24,25 +0,35 Włochy Dominik Paris
11. 9 lutego 2019 Szwecja Åre Zjazd 1:19,98 +0,99 Norwegia Kjetil Jansrud
DNF2 11 lutego 2019 Szwecja Åre Superkombinacja 1:47,71 - Francja Alexis Pinturault
23. 11 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Supergigant 1:19,41 +2,22 Austria Vincent Kriechmayr
6. 14 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Zjazd 1:37,79 +0,90 Austria Vincent Kriechmayr
14. 15 lutego 2021 Włochy Cortina d’Ampezzo Superkombinacja 2:05,86 +5,64 Austria Marco Schwarz

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

  1. Włochy Bormio – 28 grudnia 2008 (zjazd)
  2. Bułgaria Bansko – 26 lutego 2011 (superkombinacja)
  3. Austria Schladming – 15 marca 2012 (supergigant)
  4. Stany Zjednoczone Beaver Creek – 30 listopada 2012 (zjazd)
  5. Szwajcaria Wengen – 19 stycznia 2013 (zjazd)
  6. Niemcy Ga-Pa – 23 lutego 2013 (zjazd)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

  1. Włochy Sestriere – 22 lutego 2009 (superkombinacja) – 3. miejsce[a]
  2. Szwecja Åre – 12 marca 2009 (supergigant) – 3. miejsce
  3. Włochy Bormio – 29 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
  4. Szwajcaria Wengen – 14 stycznia 2012 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Austria Kitzbühel – 25 stycznia 2013 (supergigant) – 3. miejsce
  6. Szwajcaria Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce[b]
  7. Korea Południowa Jeongseon – 7 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Austria Kitzbühel – 20 stycznia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
  9. Szwecja Åre – 15 marca 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  10. Kanada Lake Louise – 24 listopada 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  11. Włochy Val Gardena – 14 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Włochy Bormio – 28 grudnia 2018 (zjazd) – 2. miejsce
  • W sumie (6 zwycięstw, 7 drugich i 5 trzech miejsc).

Uwagi

  1. ↑ ex aequo z Carlo Janką.
  2. ↑ ex aequo z Tedem Ligetym.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.