Chromianometria

Chromianometria – dział redoksymetrii, technika analityczna polegająca na miareczkowaniu analizowanej substancji jonami chromianowymi na VI stopniu utlenienia. Wykorzystuje się do tego mianowane roztwory dichromianu potasu (K
2Cr
2O
7)^[1].

W reakcji z analizowaną substancją pomarańczowe jony chromianowe pełnią rolę utleniacza i w środowisku kwaśnym redukują się do jonów Cr3+
o zielonym zabarwieniu. Przykładem może być oznaczanie jonów żelaza(II)^[1]:

6Fe2+
+ Cr
2O2−
7 + 14H+
→ 6Fe3+
+ 2Cr3+
+ 7H
2O

Do zakwaszania stosuje się kwas siarkowy lub kwas solny. Punkt końcowy ustala się za pomocą wskaźników redoks, np. difenyloaminy lub kwasu difenyloamino-4-sulfonowego, które zmieniają barwę z zielonej na fioletową^[1].

K
2Cr
2O
7 jest słabszym utleniaczem niż KMnO
4, stosowany w manganianometrii, ale jego roztwory mianowane przygotowuje się łatwiej i są one trwałe^[1].