Czerwik żagwiowy

Czerwik żagwiowy

Cis boleti
(Scopoli, 1763)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	czerwikowate
Podrodzina	Ciinae
Rodzaj	Cis
Gatunek	czerwik żagwiowy
Synonimy
Dermestes boleti Scopoli, 1763 Cis armicollis Roubal, 1937 Ptinus boletorum Marsham, 1802 Cis latior Fie, 1934 Cis minor Mellié, 1848 Cis obliteratus Mellié, 1848 Dermestes picipes Fabricius, 1787 Cis pruinosus Motschulsky, 1861

Czerwik żagwiowy^[1] (Cis boleti) – gatunek chrząszcza z rodziny czerwikowatych.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1763 roku przez Giovaniego Antonia Scopoliego pod nazwą Dermestes boleti^[2].

Chrząszcz o ciele długości od 2,8 do 4 mm, ubarwiony brązowawo z brązowawoczarnymi pokrywami. Przedplecze ma przynajmniej o ⅓ szersze niż długie, o szeroko spłaszczonych brzegach bocznych i powierzchni porośniętej nieregularnie rozmieszczonymi, dość grubymi łuskami. U samca na pierwszym widocznym sternicie odwłoka znajduje się znak położony w odległości co najwyżej jednej swojej średnicy od krawędzi tylnej^[3].

Żeruje na grzybach nadrzewnych z rodzajów gmatwek Daedalea, blaszkowiec Lenzites, wrośniak Trametes i żagiew Polyporus. Poza hubami imagines spotyka się także w butwiejącym drewnie, przegrzybiałej ściółce, pod korą i wśród mchów^[4].

Gatunek palearktyczny, w Europie znany z Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Grecji oraz europejskiej części Rosji, w Afryce Północnej z Algierii, a w Azji zaś z Gruzji, Azerbejdżan, Iranu, Mongolii, dalekowschodniej części Rosji, chińskiego Syczuanu oraz japońskiej wyspy Hokkaido^[2]. W Europie na południu zasiedla góry, nie sięgając Morza Śródziemnego. Na północy znane są stanowiska za kołem podbiegunowym^[4].