Cisza wyborcza

Cisza wyborcza – okres, w którym pod groźbą kary zabroniony jest jakikolwiek rodzaj agitacji politycznej. Z założenia cisza wyborcza ma być czasem, w którym obywatele, po kampanii, mogą zastanowić się, jakiego chcą dokonać wyboru.

Zakazem objęte są wszelkie wystąpienia polityczne, manifestacje, audycje radiowe i telewizyjne z udziałem kandydatów, publikacje na ich temat, czy naklejanie plakatów. Zabronione jest także publikowanie sondaży wyborczych.

W prawodawstwie wielu krajów cisza wyborcza nie występuje (m.in. w Niemczech, ponadto w Stanach Zjednoczonych od roku 1992, w którym to Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że cisza wyborcza jest niezgodna z konstytucją, a zakazane może być tylko wieszanie plakatów, czy inna forma agitacji, ale tylko w obrębie komisji wyborczych).

W Polsce (od 1990 r.) cisza wyborcza rozpoczyna się o północy w dniu poprzedzającym dzień głosowania, a kończy się po zakończeniu głosowania (po zamknięciu lokali wyborczych); dotyczy także kampanii referendalnej^[1].

Za naruszenie ciszy wyborczej będące wykroczeniem grozi grzywna^[2]. Za naruszenie ciszy wyborczej uważa się nie tylko prowadzenie agitacji, ale również wszelkie dynamiczne nośniki reklamy politycznej. Zgodnie z prawem, w czasie ciszy wyborczej mogą wisieć plakaty powieszone przed ciszą, ale nie mogą pojawiać się nowe (jednocześnie niezgodne z prawem jest zrywanie w czasie ciszy wyborczej plakatów wywieszonych przed ciszą). Kontrowersyjną sprawą są plakaty umieszczone na środkach transportu publicznego. Zostały one naklejone przed ciszą, ale w czasie ciszy wyborczej pojawiają się w miejscach, gdzie wcześniej ich nie było. Naruszeniem ciszy wyborczej nie jest zachęcanie do wzięcia udziału w wyborach, jeżeli nie agituje się na rzecz określonego kandydata lub komitetu wyborczego. Zachęcanie lub zniechęcanie do głosowania w referendum stanowi jednak naruszenie ciszy referendalnej, gdyż frekwencja w przypadku takiego głosowania decyduje o tym, czy referendum jest wiążące.

Poniżej w tabeli przedstawiono dni ciszy wyborczej przed i w trakcie poszczególnych wyborów i referendów w Polsce.

W dobie internetu zakaz publikowania sondaży wyborczych oraz wstępnych wyników exit poll zaczął być omijany poprzez wykorzystywanie nazw zastępczych dla ugrupowań politycznych i kandydatów oraz podpisywanie procentów poparcia/zebranych głosów jako cen. Proceder takiego omijania ciszy wyborczej odbywa się najczęściej na serwisie społecznościowym Twitter pod hasztagiem „#bazarek”.

W trakcie wyborów prezydenckich w 2015 roku Andrzej Duda w tego typu sondażach podpisywany był jako „Budyń”, natomiast Bronisław Komorowski określany był pseudonimem „Bigos”. W przypadku wstępnych wyników exit pollu kandydaci podpisywani byli kolejno jako „kiełbasa krakowska” oraz „kiełbasa myśliwska”, co nawiązywało do miasta rodzinnego Dudy oraz hobby Komorowskiego^[3]. Podobnie było w trakcie wyborów prezydenckich z 2020 roku, kiedy urzędujący prezydent Andrzej Duda ponownie został nazwany „Budyniem”, natomiast pozostali kandydaci otrzymali pseudonimy:

• Dżem – Rafał Trzaskowski
• Cytryny – Szymon Hołownia
• Ziemniaki – Władysław Kosiniak-Kamysz
• Wiosła – Robert Biedroń
• Konfitury – Krzysztof Bosak^[4].

Ta sama technika została wykorzystana także w czasie wyborów parlamentarnych. Wtedy to kandydujące ugrupowania były podpisywane jako:

„Bazarek” praktykowany był również w trakcie wyborów samorządowych w 2018 roku^[14][15] oraz wyborów do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku (KE była wtedy podpisywana jako Kefir).

• prawo wyborcze