Classic (snooker)

Turniej rozpoczął się w styczniu 1980 roku, kiedy rozgrywano go w New Century Hall w Manchesterze jako turniej zaproszeniowy dla ośmiu graczy. Był on nagrywany i później transmitowany przez Granada Television. Pierwszą edycję wygrał Anglik John Spencer, pokonując Alexa Higginsa 4-3. W grudniu tego samego roku odbyła się druga edycja w Farnworth koło Bolton, w której Steve Davis wygrał z Dennisem Taylorem 4-1^[1].

Po tym, jak sponsorem pierwszych dwóch edycji była firma Wilsons, w 1982 roku rolę tę przejęła Łada, radziecka firma wytwarzająca samochody. Turniej odbył się ponownie jako turniej zaproszeniowy dla ośmiu zawodników w Queen Elizabeth Hall w Oldham i po raz pierwszy był transmitowany w telewizji. W meczu ćwierćfinałowym Steve Davis uzyskał pierwszego oficjalnie uznanego maksymalnego breaka, czyli najwyższego możliwego w snookerze, w zawodowym turnieju, grając przeciwko Johnowi Spencerowi^[2]. Później Davis przegrał finał 8-9 z Terrym Griffithsem. W 1983 roku turniej przeniósł się do Spectrum Arena w Warrington, a liczba uczestników wzrosła do 16 graczy. Steve Davis wygrał turniej po raz drugi, pokonując Kanadyjczyka Billa Werbeniuka 9-5^[1].

W 1984 roku turniej został otwarty dla wszystkich profesjonalnych graczy i podniesiony do rangi turnieju rankingowego. Po raz ostatni jego sponsorem była Łada. W finale Steve Davis wygrał turniej po raz drugi z rzędu, pokonując nieznacznie swojego przyjaciela Tony’ego Meo 9-8. Rok później sponsorem turnieju została firma Mercantile Credit, która rozdysponowała nagrody pieniężne o łącznej wartości 200 000 funtów. Zwycięzcą został Willie Thorne, który pokonał Kanadyjczyka Cliffa Thorburna 13-8. Rok później Thorburn ponownie dotarł do finału, w którym przegrał z Jimmym White’em 12-13^[1].

Od 1987 roku turniej przeniósł się do Blackpool, gdzie pierwsze rundy sezonu i wszystkie pozostałe mecze od 1/8 finału rozgrywano w Norbreck Castle Hotel. Zwycięzcą okazał się ponownie Steve Davis, który w finale pokonał zeszłorocznego zwycięzcę White’a 13-12. W następnym roku Davis zwyciężył ponownie, pokonując Johna Parrotta 13-11^[1].

W 1989 roku Doug Mountjoy wygrał swój drugi turniej rankingowy z rzędu, po tym jak sześć tygodni wcześniej wygrał UK Championship, w finale, w którym zmierzyli się wyłącznie Walijczycy, z Wayne'em Jonesem. Rok później dwóch z 16 najlepszych graczy światowego rankingu, Steve James i Steve Davis, dotarło do ćwierćfinałów; Ostatecznie James pokonał Australijczyka Warrena Kinga 10-6 i wygrał swój jedyny turniej rankingowy^[1].

W 1991 roku turniej przeniósł się do Bournemouth International Centre, gdzie w finale Jimmy White pokonał Stephena Hendry’ego 10-4. W kolejnym roku Steve Davis wygrał turniej po raz szósty, ponownie pokonując w finale Stephena Hendry’ego wynikiem 9-8^[1].

Po zakończeniu sponsoringu przez Mercantile Credit i zwiększonej liczbie turniejów zagranicznych turniej Classic został odwołany, a pierwszym turniejem roku został Welsh Open^[1].