Cokół (lampy)
Cokół lampy elektronowej – układ styków stale połączonych z elektrodami znajdującymi się wewnątrz lampy, zapewniający połączenie elektryczne z obwodami zewnętrznymi przy jednoczesnym zachowaniu szczelności lampy (której wnętrze może być wypełnione gazem o ciśnieniu odmiennym od atmosferycznego lub może w nim występować próżnia). Cokół pozwala na umieszczenie lampy w podstawce lampowej. Spośród wielu typów cokołów stosowanych w technice lampowej można wyróżnić:
- bocznostykowy (np. AZ1),
- 8-nóżkowe – oktalowy (np. EL34) i loktalowy[1] (np. DL21),
- heptalowy (miniaturowy) 7-nóżkowy (np. ECC91),
- nowalowy – 9-nóżkowy (np. ECC83),
- dekalowy – 10-nóżkowy (np. PFL200).
W europejskim literowo-liczbowym systemie oznaczeń lamp pierwsza cyfra liczby dwucyfrowej określa rodzaj cokołu np. 3 oznacza cokół oktalowy. Szczegółowe informacje o cokołach (wraz z rysunkami) są podawane w katalogach lampowych[2].
Rodzaje cokołów
Bocznostykowy
Bocznostykowy mały
Europejski 3-nóżkowy
Europejski 4-nóżkowy
Europejski 4-nóżkowy z zaciskiem
Europejski 5-nóżkowy
Europejski 5-nóżkowy z zaciskiem
Europejski (kontynentalny) 6-nóżkowy
Wczesny 6-nóżkowy
Europejski (kontynentalny) 7-nóżkowy
Europejski (brytyjski) 7-nóżkowy
Europejski (brytyjski) 9-nóżkowy
Amerykański 4-nóżkowy
Amerykański 6-nóżkowy
Loktalowy 8-nóżkowy
Loktalowy 9-nóżkowy
Magnowalowy
Miniaturowy 7-nóżkowy
Nowalowy
Dekalowy
Duodekar
Oktalowy
Duodekal
Rimlokowy
Rimlokowy (z metalowym pierścieniem)
"Stalowy"
Super jumbo 4-nóżkowy
Jumbo 4-nóżkowy
Jumbo z ceramicznym dyskiem
Septar
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Lampa o cokole loktalowym posiada u dołu słupek centrujący z pierścieniowym wgłębieniem na końcu. W to wgłębienie wchodzi uchwyt sprężyny znajdujący się w otworze podstawki. Rozwiązanie takie umożliwia mocowanie lampy w każdej pozycji, bez obawy o wypadnięcie jej z podstawki.
- ↑ Np. Piotr Mikołajczyk, Vademecum Lamp Elektronowych, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Wydanie I, Warszawa 1957
Bibliografia
- Leonard Niemcewicz Lampy elektronowe i półprzewodniki, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie III poprawione i uzupełnione, Warszawa 1968
- Mieczysław Wargalla Młody radioamator, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Wydanie I, Warszawa 1965