Crataraea suturalis

	Crataraea suturalis
	(Mannerheim, 1830)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	rydzenice
Plemię	Oxypodini
Podplemię	Oxypodina
Rodzaj	Crataraea
Gatunek	Crataraea suturalis
Synonimy
	Bolitochara suturalis Mannerheim, 1830; Aleochara erythroceras Stephens, 1832; Aleochara fulvicornis Stephens, 1832; Aleochara praetexta Erichson, 1837; Aleochara simplicicollis Say, 1833; Crataraea insuturalis Roubal, 1937; Oxypoda gotschii Hochhuth, 1849; Oxypoda stevenii Kolenati, 1846;
	Bolitochara suturalis Mannerheim, 1830; Aleochara erythroceras Stephens, 1832; Aleochara fulvicornis Stephens, 1832; Aleochara praetexta Erichson, 1837; Aleochara simplicicollis Say, 1833; Crataraea insuturalis Roubal, 1937; Oxypoda gotschii Hochhuth, 1849; Oxypoda stevenii Kolenati, 1846;

Crataraea suturalis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Zamieszkuje Europę, Afrykę Północną i Amerykę Północną.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1830 roku przez Carla Gustafa Mannerheima pod nazwą Bolitochara suturalis^[1]^[2]. W 1858 roku umieszczony został przez Carla Gustafa Thomsona w nowym rodzaju Crataraea^[3]^[1], dla którego stał się gatunkiem typowym^[1].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele, z wierzchu owłosionym i przynajmniej częściowo zmatowiałym. Czerwonożółte czułki budują luźno zestawione człony, z których trzeci jest dłuższy niż drugi. Powierzchnia głowy pozbawiona jest grubych punktów. Na wierzchołkach żuwaczek brak jest modyfikacji. Warga dolna ma niepodzielony języczek. Przedplecze ma wyraźnie zaznaczone kąty tylne, a tylną krawędź obok nich delikatnie nabrzmiałą. Pokrywy są ciemne z szeroko rozjaśnionymi szwem. Szerokość przedplecza nie jest większa od szerokości pokryw. Odnóża tylnej pary mają człon pierwszy dłuższy niż ostatni. Owłosienie goleni pary przedniej i środkowej jest niezmodyfikowane. Kompletne tergity odwłokowe od pierwszego do trzeciego mają wciski u podstawy^[4].

Ekologia i występowanie

Owad rozmieszczony od nizin po niższe położenia górskie. Zasiedla pola i łąki; częsty jest w środowiskach synantropijnych takich jak sterty plew, stogi siana, stodoły, pomieszczenia dla owiec, szopy i komórki^[5].

Gatunek holarktyczny. W Europie znany jest z Islandii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Grecji i europejskiej części Rosji. W Afryce Północnej podawany jest z Maroka, Algierii i Tunezji. Poza tym stwierdzony został w nearktycznej Ameryce Północnej^[1].

Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony jest jako gatunek bliski zagrożenia wymarciem (NT)^[6].

Przypisy

1 2 3 4 M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 471.
↑ Carl Gustaf von Mannerheim: Précis d'un nouvel arrangement de la famille des brachélytres de l'ordre des insectes coléopteres. St. Petersburg: 1830, s. 82.
↑ Carl Gustaf Thomson. Försök till uppställning af Sveriges Staphyliner. „Öfversigt af Kongliga Vetenskaps-Akademiens Förhandlingar”. 15, s. 27–40, 1858.
↑ Arved Lompe: Tribus Oxypodini. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-06].
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.
↑ Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[cpc-1] 1 2 3 4 M. Schülke, A. Smetana: Staphylinidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea-Staphylinoidea. I. Löbl, D. Löbl (red.). Wyd. Brill. Leiden, Boston: 2015, s. 471.

[Mannerheim-2] Carl Gustaf von Mannerheim: Précis d'un nouvel arrangement de la famille des brachélytres de l'ordre des insectes coléopteres. St. Petersburg: 1830, s. 82.

[Thomson-3] Carl Gustaf Thomson. Försök till uppställning af Sveriges Staphyliner. „Öfversigt af Kongliga Vetenskaps-Akademiens Förhandlingar”. 15, s. 27–40, 1858.

[ke-4] Arved Lompe: Tribus Oxypodini. [w:] Käfer Europas [on-line]. [dostęp 2024-11-06].

[Burakowskietal-5] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae, część 3: Aleocharinae. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (8), 1981.

[Farkacetal-6] Jan Farkač, David Král, Martin Škorupík: Červený seznam ohrožených druhů České republiky. Bezobratlí. List of threatened species in the Czech Republic. Invertebrates.. Praha: Agentura ochrany přírody a krajiny ČR, 2005. ISBN 80-86064-96-4.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]