Czarny Groń (793 m)
![]() Widok ze Smrekowicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
793 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego ![]() | |
Położenie na mapie Karpat ![]() | |
Czarny Groń (793 m) – szczyt w centralnej części Beskidu Andrychowskiego (Beskid Mały). Jego stoki stromo opadają: północno-zachodnie – w stronę wsi Bolęcina i doliny potoku Bolęcinianka, zaś północno-wschodnie – w stronę Rzyk i doliny potoku Pracica[1][2]. Mapa Compass podaje nazwę Czarny Groń dla niższego wierzchołka, na południe od niego w tym samym grzbiecie znajduje się jeszcze wierzchołek mający wysokość 868 m[3].
Czarny Groń jest całkowicie porośnięty lasem, tylko na jego grzbiecie znajduje się niewielka polanka z drewnianą kapliczką Koronacji Matki Bożej. Powyżej szczytu Czarnego Gronia, na bezleśnym grzbiecie łączącym go z Potrójną znajduje się ośrodek rekolekcyjny „Pustelnia” zarządzany przez parafię św. Marka w Krakowie[4].
Miejscowa ludność Czarnym Groniem nazywała szczyt obecnie mający nazwę Potrójna. Nazwa ta jest wynikiem pomyłki austriackich kartografów z lat 80. XIX wieku. Pochodzi ona stąd, że domy znajdujące się na zboczach tej góry należą do osiedla Potrójna w miejscowości Rzyki i nazwa osiedla przeniesiona została na nazwę góry. Na austriackich mapach Potrójna ma wysokość 884 m, poniżej zaś tej nazwy znajduje się nazwa Czarny Groń, nie wiadomo jednak co ona oznacza[5]. Na mapie Compassu Czarnym Groniem nazwano północno-wschodni grzbiet Potrójnej[1].
Szczyt znajduje się w granicach wsi Rzyki w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Andrychów[2].
- Szlaki turystyczne
Rzyki-Praciaki (Ośrodek „Czarny Groń”) – Czarny Groń – Potrójna. Czas przejścia: 1.50 h, ↓ 1.10 h[1]
Przypisy
- 1 2 3 Beskid Mały. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2014, s. 2, ISBN 978-83-7605-329-5.
- 1 2 Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-02-22].
- ↑ Radosław Truś, Beskid Mały. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 157, ISBN 978-83-62460-50-2.
- ↑ Nazewnictwo w Beskidzie Małym [online] [dostęp 2015-09-23].


