Daniel Salis-Soglio

Daniel Salis-Soglio
Ilustracja
Feldzeugmeister Feldzeugmeister
Data i miejsce urodzenia

19 lutego 1826
Chur

Data i miejsce śmierci

19 września 1919
Chur

Przebieg służby
Lata służby

do 1892

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Austriackiego
Armia Austro-Węgier

Stanowiska

generalny inspektor inżynierii

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej II klasy (Austro-Węgry) Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry) Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie pokoju) Order Alberta (Saksonia) Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania) Komandor Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Order Królewski Korony (Prusy) Order Świętego Jana (Prusy) Krzyż Szturmowy Düppel

Daniel Salis-Soglio (ur. 19 lutego 1826 w Chur, zm. 19 września 1919 tamże) – generał artylerii (niem. Feldzeugmeister) cesarskiej i królewskiej Armii, baron, rzeczywisty tajny radca, budowniczy Twierdzy Przemyśl.

Życiorys

Grób Daniela Salisa-Soglio na cmentarzu Daleu w Chur.

Pochodził ze szwajcarskiej rodziny arystokratycznej. Syn szwajcarskiego oficera barona Emanuela Salis-Soglio (1798-1863) i Margarety z baronów Salis-Rietberg (1804-1854)[1].

Jako małoletni wstąpił do Akademii Inżynierii. W latach 1855–1859 był osobistym adiutantem Dyrektora Inżynierii Generalnej arcyksięcia Leopolda. W czasie tej służby i licznych podróży inspekcyjnych po monarchii poznał wszystkie twierdze Cesarstwa.

Został dyrektorem Budowy Fortyfikacji dla południowego Tyrolu z siedzibą w Trydencie[2], a w 1871 dyrektorem Budowy Fortyfikacji w Przemyślu[3]. W 1873 został szefem inżynierii w Dowództwie Generalnym we Lwowie[4][5]. Na tym stanowisku 31 października 1874 został mianowany na stopień generała majora[6]. W 1876 został powołany na stanowisko prezydenta Wojskowego Komitetu Technicznego i Administracyjnego[7][8]. Na tym stanowisku 30 kwietnia 1879 został mianowany na stopień feldmarszałka-lejtnanta[6]. W 1880 został wyznaczony na stanowisko generalnego inspektora inżynierii[9][10][11]. W 1891 został szefem Węgierskiego Pułku Piechoty Nr 76. 27 kwietnia 1899 został mianowany na stopień generała artylerii[6]. 1 sierpnia 1892 został przeniesiony w stan spoczynku[6].

Jego imię nosi Fort I Twierdzy Przemyśl w Siedliskach.

Był dwukrotnie żonaty. W 1853 r. w Kolonii poślubił Theodore Effingh, z którą miał dwóch synów: Emanuela Johanna (ur. 1854) i Paula Hermanna (ur. 1861). Po śmierci pierwszej żony, w 1902 r. w Wiedniu poślubił Marię Zapałowicz z domu Smole, wdowę po polskim inżynierze Władysławie Zapałowiczu. Tym samym Daniel Salis-Soglio został ojczymem polskiego podróżnika Hugona Zapałowicza[12][13].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Justus Perthes, Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Hauser, 1910, s. 667
  2. ↑ Rocznik oficerski 1869-1870 ↓, s. 148, 691.
  3. ↑ Rocznik oficerski 1873 ↓, s. 113, 495.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1874 ↓, s. 114, 511.
  5. ↑ Rocznik oficerski 1876 ↓, s. 112, 562.
  6. 1 2 3 4 Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 157.
  7. ↑ Rocznik oficerski 1877 ↓, s. 82, 111, 559.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 84, 115, 583.
  9. ↑ Rocznik oficerski 1881 ↓, s. 86, 117, 615.
  10. 1 2 Rocznik oficerski 1885 ↓, s. 85, 116, 707.
  11. 1 2 3 4 5 Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1891 ↓, s. 88, 780.
  12. ↑ Justus Perthes, Gothaisches Genealogisches Taschenbuch der Freiherrlichen Hauser, 1910, s. 667-668
  13. ↑ Paweł Trefler, Zapałowicz Hugo (1852–1917) [w:] Przemyski słownik biograficzny, t. 2, pod red. Lucjana Faca, Tomasza Pudłockiego, Anny Siciak, Przemyśl 2011 s. 189-194
  14. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 84.
  15. ↑ Rocznik oficerski 1879 ↓, s. 41, 84.
  16. 1 2 3 4 5 6 Staatshandbuch 1891 ↓, s. 288.

Bibliografia

  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1869-1870. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, marzec 1870.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1873. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1873.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1874. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1874.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1876. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1875.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1877. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1876.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1879. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1878.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1881. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1880.
  • Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1885. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1884.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1891. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1891.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899.
  • Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
  • Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1891, Wiedeń: K. K. Hof- und Staatsdruckerei, 1891 (niem.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.