Danuta Olędzka

Danuta Olędzka (z domu Sorgowicka, ur. 3 marca 1927 w Poczapowie^[1], zm. 22 marca 2025^[2])^[3] – polska architektka, urbanistka, przedstawicielka modernizmu, nauczyciel akademicki.

Jej edukację na poziomie podstawowym przerwała II wojna światowa. Uczęszczała do gimnazjum w Wieluniu, gdzie mieszkała rodzina jej matki. W Wieluniu zakończyła również pierwszą klasę liceum, po czym wraz z matką przeprowadziła się do Gdyni. Tam skończyła liceum oraz zdała maturę. Następnie, za sugestią matki, zaczęła studiować architekturę na Politechnice Gdańskiej^[4].

Po uzyskaniu dyplomu została skierowana na stanowisko inspektora w Banku Inwestycyjnym, gdzie miała określać stan zaawansowania budów. Następnie pracowała jako asystentka na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Po pewnym czasie zaczęła pracę w biurze projektowym Miastoprojekt Gdańsk, które zajmowało się projektowaniem obiektów użyteczności publicznej^[4].

Wraz z Tadeuszem Różańskim i Januszem Morkiem^[5] zaprojektowała gdański falowiec przy ul. Obrońców Wybrzeża – najdłuższy budynek mieszkalny w Polsce^[5][6] i drugi co do długości w Europie^[6]. Jego budowa ruszyła w 1970 roku^[5].

Jej mężem był architekt Daniel Olędzki (1925-1991)^[7].

• Falowiec przy ul. Obrońców Wybrzeża w Gdańsku (1970–1973),
• Dom Technika w Gdańsku (1970–1974),
• Budynek Szkoły Podstawowej nr 1 w Sopocie (1964),
• Dom wczasowy w Krynicy Morskiej,
• Dom wczasowy w Juracie,
• Ratusz w Dzierzgoniu.

• Przemysław Szafer, Współczesna architektura polska, Warszawa 1988.