Doom (gra komputerowa 1993)

Doom
Ilustracja
Logo gry
Producent

id Software[1]

Wydawca

id Software[1]

Dystrybutor

PL: LEM[2]

Projektant

John Romero

Kompozytor

Robert Prince

Silnik

Doom engine

Wersja

1.9

Data wydania

10 grudnia 1993

Gatunek

FPS[1]

Tryby gry

gra jednoosobowa, gra wieloosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature (M)
PEGI: 16+
BBFC: 15
OFLC: MA15+

Wymagania sprzętowe
Platforma

początkowo DOS, później wersje na inne platformy[3]

Nośniki

dyskietka 3,5"

Wymagania

80386 33 MHz, VGA, 4 MB RAM, DOS[4]; wersja na Amigę: procesor MC68020, 4 MB FAST RAM (wymagania zależne od portu)

Kontrolery

klawiatura, w portach również mysz i dżojstik lub gamepad

Doomstrzelanka pierwszoosobowa wyprodukowana przez id Software i wydana 10 grudnia 1993 na platformę DOS[5].

Fabuła

Model jednego z przeciwników w grze (Spider Mastermind)

Gracz wciela się w postać bezimiennego żołnierza, członka kosmicznego oddziału marines. Po tym jak główny bohater sprzeciwił się rozkazowi oficera otwarcia ognia do ludności cywilnej, zostaje zesłany na Marsa. Po incydencie w bazie korporacji Union Aerospace Corporation na Fobosie – korporacji, która eksperymentowała z bramami do innych wymiarów – zostaje wysłany by to zbadać, ale z czasem traci kontakt ze swoimi towarzyszami i wyrusza na poszukiwanie oddziału. Dowiaduje się, że eksperymenty teleportacji zakończyły się niepowodzeniem, a przez bramy stojące na Fobosie przedostały się stworzenia z piekła – zabijając personel lub zamieniając go w zombie. Gracz musi przedrzeć się przez hordy przeciwników, by ochronić ludzkość na Ziemi[6][1].

Produkcja i rozgrywka

W odróżnieniu od Wolfensteina 3D (poprzedniej gry stworzonej przez id Software) wprowadzono po raz pierwszy możliwość ruchu postaci gracza w trzecim wymiarze (w górę i w dół). Gra wyróżniała się również prawie realistycznym oświetleniem scenerii oraz rozbudowanymi efektami dźwiękowymi. Po raz pierwszy wprowadzono rodzaj rozgrywki wielu graczy zwany deathmatch. Uruchomienie gry wymagało komputera z procesorem 80386 z 4 MB pamięci RAM i kartą graficzną VGA[4]. Ścieżka dźwiękowa do gry została skomponowana przez Roberta Prince’a i wydana jako Doom Music[7].

Początkowo gra składała się z trzech części (ang. episode), z których pierwsza była darmowa. Doom zawierał różne rodzaje broni, począwszy od piły łańcuchowej po futurystyczny miotacz plazmy BFG 9000. W 1995 roku wydana została edycja Ultimate Doom – wzbogacona o czwarty etap. Dzięki udostępnieniu kodu źródłowego, powstało wiele modyfikacji i portów. Wydano też reedycję całej serii, zatytułowaną Doom Collector's Edition.

W 2005 roku premierę miał film pod tym samym tytułem, w reżyserii Andrzeja Bartkowiaka, luźno bazujący na serii gier[8].

Porty Dooma

Uproszczone drzewo portów źródłowych Doom

Kod źródłowy silnika Doom został udostępniony publicznie 23 grudnia 1997 roku. Mimo że Doom został pierwotnie stworzony dla systemu DOS, to udostępniona wersja źródłowa była przeznaczona dla późniejszej wersji na Linuksa – ze względu na wykorzystanie zastrzeżonej biblioteki dźwięków w wersji DOS[9]. Kod ten został pierwotnie udostępniony na licencji zastrzeżonej, która zabraniała jego komercyjnego wykorzystania i nie wymagała od programistów udostępniania kodu źródłowego dla tworzonych przez nich modyfikacji w formie wykonywalnej. Jednak 3 października 1999 r., został on ponownie udostępniony na licencji GPL-2.0-or-later lub nowszej[10][11].

Od czasu udostępnienie kodu źródłowego silnika Doom, opracowano setki portów tworzonych przez fanów na różne urządzenia. Doom jest jedną z najczęściej przenoszonych gier wideo[12]. Od czasu oryginalnej wersji MS-DOS, gra została oficjalnie wydana na wiele systemów operacyjnych, konsol do gier wideo, przenośnych konsol do gier i dla innych urządzeń. Niektóre porty są replikami wersji DOS, podczas gdy inne znacznie się od niej różnią.

Kontynuacje

Ogromny sukces gry przyczynił się do powstania kontynuacji Doom II (1994) z dodatkiem Final Doom (1996).

W roku 2004 ukazał się Doom 3, określany przez twórców nie jako kontynuacja poprzednich gier, ale jako „opowiedzenie tej samej historii na nowo”[13]. Rok później ukazał się dodatek Doom 3: Resurrection of Evil[14].

W 2008 pojawiła się nieoficjalna wersja gry dla iPhone (system iOS). Była niegrywalna, ale w związku z dużym zainteresowaniem firma id Software zdecydowała się na wydanie oficjalnej wersji, która pojawiła się w 2009[15].

Odbiór gry

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
AllGame 4/5[16]
Secret Service 100%[17]
Oceny z agregatorów
Agregator Ocena
GameRankings

86,67% (z 3 recenzji)[18]

Popularność tytułu przyczyniła się do ukucia terminu gra doomopodobna, którym w połowie lat 90. zaczęto określać gry tworzone na wzór Dooma, takie jak Heretic czy Blood[19].

W 2004 roku gra otrzymała tytuł gry wszech czasów przyznawany przez portal GameSpy[20]. Serwis GameRankings, agregujący recenzje gier komputerowych, przyznał średnią ocenę wynoszącą 86,67%[18].

Redakcja magazynu „PC Gamer UK” w 2015 roku przyznała grze 23. miejsce na liście najlepszych gier na PC[21].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Doom (PC). Gry-Online. [dostęp 2014-01-08].
  2. Ultimate Doom i Ultimate Quake w listopadzie. Interia, 2001-10-10. [dostęp 2023-03-30].
  3. David Craddock, Knee-Deep in the Ports: Ranking the Best (and Worst) Versions of Doom [online], Shacknews, 17 marca 2020 [dostęp 2022-02-18] (ang.).
  4. 1 2 Doom (Game). Giant Bomb. [dostęp 2014-03-24].
  5. Andrew Webster: 'Doom' at 20: John Carmack's hellspawn changed gaming forever. The Verge. [dostęp 2014-01-08].
  6. Gerald A. Voorhees, Joshua Call, Katie Whitlock, Guns, Grenades, and Grunts: First-Person Shooter Games, Bloomsbury Publishing, 2 listopada 2012, s. 97, ISBN 978-1-4411-4626-7 (ang.).
  7. David Kushner: Masters of Doom: How Two Guys Created an Empire and Transformed Pop Culture. Random House Publishing Group, 2003. ISBN 0-375-50524-5. (ang.).
  8. Mark Deming: Doom (2005). AllMovie. [dostęp 2014-03-06].
  9. John D. Carmack: doomsrc.txt. [w:] Doom source code release notes [on-line]. id Software, 1997-12-23. [dostęp 2008-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-02)].
  10. Doom Source Now GPL. [w:] Doomworld [on-line]. Linguica, 1999-10-03. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-12-01)]. (ang.).
  11. Maarten Goldstein: Doom Source GPL'ed. Shacknews, 1999-10-04. [dostęp 2020-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-17)]. (ang.).
  12. Benj Edwards: How to Play Classic "Doom" in Widescreen on Your PC or Mac. How-To Geek, 2020-04-15. [dostęp 2020-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-18)]. (ang.).
  13. Sal Accardo: DOOM 3. GameSpy, 2004-08-06. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  14. Doom 3 BFG Edition (PC). Gry-Online. [dostęp 2014-03-06].
  15. DOOM Classic on the App Store on iTunes. Apple. [dostęp 2014-01-08].
  16. Evan A. Mauser: Doom – Review. AllGame. [dostęp 2014-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-14)].
  17. Kamil Mętrak. Doom. Secret Service”, s. 36, luty 1994. Warszawa: ProScript Sp. z o.o.. ISSN 1230-7726. (pol.).
  18. 1 2 Doom for PC. GameRankings, 2014-01-08. [dostęp 2020-04-14].
  19. FPS – gra doomopodobna, strzelanina. Gry-Online. [dostęp 2014-03-06].
  20. GameSpy's Top 50 Games of All Time. GameSpy. [dostęp 2016-02-19]. (ang.).
  21. Top 100 Greatest Games. „PC Gamer UK”, s. 52-73, 2015-09. Future plc. (ang.).

    Linki zewnętrzne