Dorguń
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
231733 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°48′20″N 23°36′23″E/53,805556 23,606389 | |
Dorguń (biał. i ros. Доргунь) – wieś na Białorusi, położona w obwodzie grodzieńskim, w rejonie grodzieńskim, 3 km na południowy zachód od Sopoćkiń przy drodze do Hołynki i 4 km od granicy z Polską. Do ustalenia granicy w 1946 r. w województwie białostockim, powiat augustowski, gminie Hołynka.
Po II wojnie mieszkańcy przez długi czas nie poddawali się sowietyzacji, przekonani o tymczasowej jedynie przynależności do ZSRR. Z tego powodu np. 22 czerwca 1953 r. kilkuset mieszkańców, z użyciem koni i wozów, zniszczyło zasieki i umocnienia graniczne na odcinku 1,5 km[1].
W 1827 r. wieś liczyła 30 domów i 127 mieszkańców, a w 1881 r. 39 domów i 356 mieszkańców. Obok wsi znajdował się folwark o tej nazwie. W miejscowości w końcu XIX w. istniało 25 domów murowanych, gorzelnia, staw i jezioro zarybione, pokłady torfu i wapienia.
W 1921 wieś Dorguń liczyła 100 budynków o przeznaczeniu mieszkalnym, miejscowość zaś zamieszkiwało 544 mieszkańców - odpowiednio 241 mężczyzn i 303 kobiety. Wszyscy 544 mieszkańcy zadeklarowali polską narodowość oraz przynależność do wyznania rzymskokatolickiego[2].
W pobliżu wsi Dorguń znajdował się również folwark Dorguń, który administracyjnie należal do gmina Wołłowiczowce. Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało go 35 osób, wśród których 25 było wyznania rzymskokatolickiego, a 10 mojżeszowego. Jednocześnie 24 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, a 1 żydowską. Było tu 6 budynków mieszkalnych[3].
Z Dorgunia pochodzi rzeźbiarz specjalizujący się w drewnie Bogusław Iwanowski zamieszkujący Tyrawę Wołoską, którą wybrał do osiedlenia ze względu na podobieństwo do rodzinnej miejscowości[4][5].
Zabytki
- bunkry 68 Grodzieńskiego Rejonu Umocnionego Linii Mołotowa.
- pozostałości po sowieckiej strażnicy granicznej nr 4 (tzw. strażnicy lejtnanta F. Kiryczenki) ze składu 86 Augustowskiego Oddziału Granicznego NKWD ZSRR, zniszczonej przez Niemców w czerwcu 1941 r.
Liczba mieszkańców
- 1827 - 127 osób.
- 1881 - 356 osób.
- 1921 - 544 osoby.
- 2009 - 123 osoby.
Przypisy
- ↑ Z.J. Winnicki, T.Gawin, Z dziejów relacji ludności polskiej w BSRR z miejscową władzą sowiecką. Przypadek wsi Dorguń w gminie Sopoćkinie w rejonie grodzieńskim na tle ówczesnych stosunków władzy sowieckiej wobec Polaków na Białorusi [w:] "Wschodnioznawstwo" (red. Z.J. Winnicki), Tom VII, Wrocław 2013, s. 327-351
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. Tom V. Województwo Białostockie, 1924, s. 19.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 7.
- ↑ Gmina Tyrawa Woloska [online], tyrawa-woloska.regiony.pl [dostęp 2021-05-31] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-13].
- ↑ Bogusław Iwanowski. Słynny rzeźbiarz, który pokochał Tyrawę Wołoską | Nowiny [online], www.nowiny24.pl [dostęp 2020-07-08] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Dorguń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 122.