Dynamiczne równanie ruchu (różniczkowe równanie ruchu) – równanie różniczkowe, określające szybkość zmian pewnych wielkości fizycznych (np. prędkości, położenia) jako funkcję aktualnego stanu układu[1][2]. Przez równanie ruchu najczęściej rozumiemy II zasadę dynamiki Newtona, zapisaną w postaci równania różniczkowego. W ogólności równanie ruchu dla pojedynczej cząstki można zapisać jako:

gdzie funkcja wektorowa
jest siłą działającą na ciało w chwili
w punkcie przestrzeni wyznaczonym przez wektor wodzący
Wzór ten redukuje się do prostszej postaci, jeżeli siła dana jest w sposób jawny, np. wynika ze znanego potencjału pola sił.
Jeżeli prawa strona jest funkcją ciągłą, to przez punkt w przestrzeni wyznaczony przy zadanych warunkach brzegowych (położenie i prędkość w danej chwili) przechodzi dokładnie jedna krzywa całkowa. Jeżeli istniałaby istota, która w danej chwili poznałaby położenie i pęd wszystkich cząstek elementarnych we wszechświecie, to zgodnie z prawami mechaniki klasycznej mogłaby poznać prawą stronę powyższego równania i jednoznacznie wyznaczyć tor ruchu każdej z cząstek. Innymi słowy istota ta znałaby przeszłość i przyszłość wszechświata.
Dowolne współrzędne krzywoliniowe
Niech współrzędne krzywoliniowe
tworzą układ współrzędnych w przestrzeni
Oznaczmy przez
wersory kierunków stycznych do osi tego układu[2].
Jeżeli
jest wektorem przyspieszenia, to jego rzuty na osie układu współrzędnych można zapisać wzorami:

Ponieważ

zatem
(1) ![{\displaystyle a_{i}={\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} t}}({\boldsymbol {v}}{\boldsymbol {e}}_{i})-{\boldsymbol {v}}{\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} t}}{\boldsymbol {e}}_{i}={\frac {1}{|\partial {\boldsymbol {r}}/\partial q_{i}|}}\left[{\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} t}}\left({\boldsymbol {v}}{\frac {\partial {\boldsymbol {r}}}{\partial q_{i}}}\right)-{\boldsymbol {v}}{\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} t}}{\frac {\partial {\boldsymbol {r}}}{\partial q_{i}}}\right].}](./b743a3475ac0f7f40b772895e7c547a7f3edeff9.svg)
Na podstawie wzoru dla prędkości

mamy
(2) 
i dzięki temu

Mamy również
(3) 
oraz
(4) 
Z porównania prawych stron (3) i (4) wynika, że

Mamy zatem
(5) 
Po podstawieniu (2) i (5) do (1) otrzymujemy następujące wzory dla rzutów wektora przyspieszenia na osie krzywoliniowego układu współrzędnych
![{\displaystyle a_{i}={\frac {1}{|\partial {\boldsymbol {r}}/\partial q_{i}|}}\left[{\frac {\mathrm {d} }{\mathrm {d} t}}{\frac {\partial (v^{2}/2)}{\partial {\dot {q}}_{i}}}-{\frac {\partial (v^{2}/2)}{\partial q_{i}}}\right],\quad i=1,2,3.}](./dbd2c10bff1504410b7072884ad679749fe4c9f4.svg)