Dyscypliny na igrzyskach Wspólnoty Narodów
Dyscypliny rozgrywane na igrzyskach Wspólnoty Narodów są dyscyplinami oficjalnie zatwierdzonymi przez Federację Igrzysk Wspólnoty Narodów (CGF). Łącznie jest to trzydzieści dziewięć dyscyplin sportowych, z czego dwie są multi-dyscyplinarne, a siedem zawiera konkurencję osób niepełnosprawnych. Nie we wszystkich dyscyplinach zawody są organizowane — gospodarz każdorazowo wybiera dyscypliny z listy i jest ograniczony limitem siedemnastu dyscyplin dla zawodników pełnosprawnych i piętnastu dla zawodników niepełnosprawnych.
Podczas pierwszej edycji igrzysk tj. na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego w 1930 roku, rozegrano zawody w sześciu dyscyplinach: boksie, bowls, lekkoatletyce, sportach wodnych (pływanie i skoki do wody), wioślarstwie i zapasach.
Dyscypliny a konkurencje
Federacja Igrzysk Wspólnoty Narodów za jedną dyscyplinę uznaje wszystkie sporty, której zasady ustalane są przez jedną federację sportową. I tak dyscyplina określana na igrzyskach jako sporty wodne zawiera w sobie cztery dyscypliny: pływanie, pływanie synchroniczne, skoki do wody i piłkę wodną, gdyż wszystkie te dyscypliny podlegają Światowej Federacji Pływackiej (FINA). Podobna sytuacja ma się z kolarstwem podlegającym Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI), które zawiera trzy dyscypliny: kolarstwo szosowe, kolarstwo górskie i kolarstwo torowe; lub z gimnastyką, podlegającą Międzynarodowej Federacji Gimnastycznej (FIG), która zawiera gimnastykę sportową i gimnastykę artystyczną. Dlatego liczba ogólna dyscyplin na igrzyskach Wspólnoty Narodów w różnych zestawieniach może się wahać.
Podział dyscyplin
Dyscypliny na igrzyskach Wspólnoty Narodów podzielone są na trzy kategorie: core sports (sporty podstawowe), optional sports (sporty opcjonalne) i recognized sports (sporty uznane). Zawody we wszystkich sportach podstawowych muszą być rozegrane na igrzyskach. Dodatkowo gospodarz igrzysk wybiera do siedmiu dyscyplin z listy sportów opcjonalnych. W przypadku sportów uznanych, organizator może wybrać któreś z dyscyplin lecz nie jest to obowiązkowe. Spowodowane jest mniejszą popularnością tych sportów[1].
Gospodarz igrzysk ma także prawo do zgłoszenia chęci przeprowadzenia zawodów w maksymalnie czterech sportach drużynowych oraz do wyboru konkurencji dla sportowców niepełnosprawnych z listy trzech sportów podstawowych i czterech sportów opcjonalnych[1].
Zawody z niektórych ze sportów opcjonalnych czy sportów uznanych nigdy nie zostały przeprowadzone na igrzyskach. Taka sytuacja przedstawia się na przykład w żeglarstwie czy bilardzie.
Gospodarz ma także prawo do przeprowadzenia zawodów w dyscyplinach pokazowych, których rezultaty i zdobyte medale nie są wliczane do oficjalnej klasyfikacji. Na przykład w 1958 roku podczas Igrzysk w Cardiff taką dyscypliną było polo, a w 1978 roku podczas Igrzysk w Edmonton był to lacrosse.
Federacja Igrzysk Wspólnoty Narodów uznaje rekordy świata, rekordy kontynentów i rekordy poszczególnych państw, a także oddzielnie rekordy igrzysk Wspólnoty Narodów.
Przypisy
- 1 2 Sports Programme. [dostęp 2015-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-28)]. (ang.).