Dzięciur łzawy

Dzięciur łzawy
	Melanerpes hypopolius
	(Wagler, 1829)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	dzięciołowe
Rodzina	dzięciołowate
Podrodzina	dzięcioły
Plemię	Melanerpini
Rodzaj	Melanerpes
Gatunek	dzięciur łzawy
Synonimy
	Picus hypopolius Wagler, 1829;
	Picus hypopolius Wagler, 1829;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania

Dzięciur łzawy^[4] (Melanerpes hypopolius) – gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący południowo-zachodni Meksyk. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5]. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Morfologia

Długość ciała 19–21 cm; masa ciała 46–54 g^[2].

Podobnie jak dzięciury kaktusowe (M. uropygialis), samce posiadają czerwoną czapeczkę na czubku głowy, ale w odróżnieniu od nich mają też czerwonawą plamkę na policzku pod okiem. Czoło białe lub kremowobiałe, czarna obrączka wokół oka. Spód ciała szarobrązowy, podbrzusze jaśniejsze, ale w czarne prążki. Grzbiet i skrzydła są czarne z gęstym, białym prążkowaniem. Tęczówka czerwonawa do brązowej. Nogi szare. Samica podobna do samca, ale nie ma czerwonej czapeczki^[2].

Ekologia

Biotop

Środowiskiem naturalnym dzięciurów łzawych są najczęściej obszary suche z rozproszonymi drzewami, zaroślami i dużymi kaktusami, a także tereny rolnicze. Zasiedla też nadrzeczne zadrzewienia, choć unika ich, gdy obecny jest tam dzięciur złotolicy (M. chrysogenys). Zazwyczaj występuje na terenach położonych na wysokości 900–2100 m n.p.m.^[2]

Rozród

Sezon lęgowy trwa od końca kwietnia do lipca. Gniazduje kooperatywnie w niewielkich koloniach. Gniazdo w dziupli w drzewie lub kaktusie. Karmieniem piskląt zajmują się zarówno samice, jak i samce^[2].

Pożywienie

Zjada owoce, w tym głożyny (Ziziphus) i kaktusów (np. opuncji); także owady, w tym termity (Isoptera) i cykady (Cicadidae)^[2].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dzięciura łzawego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność populacji na poniżej 50 tysięcy dorosłych osobników, a jej trend uznawał za umiarkowanie spadkowy^[3].

Przypisy

↑ Melanerpes hypopolius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
1 2 3 4 5 6 7 Josep del Hoyo, Andrew Elliott & Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 7: Jacamars to Woodpeckers. Barcelona: Lynx Edicions, 2002, s. 447. ISBN 84-87334-37-7. (ang.).
1 2 Melanerpes hypopolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (wersja: 2020-03-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-16].
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Woodpeckers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-16]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Zdjęcia, krótkie filmy i nagrania audio. [w:] eBird [on-line]. (ang.).

[itis-1] Melanerpes hypopolius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[hbw-2] 1 2 3 4 5 6 7 Josep del Hoyo, Andrew Elliott & Jordi Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. T. 7: Jacamars to Woodpeckers. Barcelona: Lynx Edicions, 2002, s. 447. ISBN 84-87334-37-7. (ang.).

[iucn-3] 1 2 Melanerpes hypopolius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Melanerpini Gray,GR, 1846 (wersja: 2020-03-02). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-16].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Woodpeckers. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-04-16]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]